Vondelingskens
Alice Nahon
.
In de kringloopwinkel kocht ik voor 30 cent een bundeltje van een, in Nederland, redelijk onbekende dichter Alice Nahon (1896 – 1933). Deze Antwerpse had een Nederlandse vader en een Vlaamse moeder en groeide op in Oude God (gemeente Mortsel, de naam Oude God zou volgens sommige bronnen verwijzen naar een verdwenen Romeins heiligdom dat gelegen was aan de heirbaan Bavai-Utrecht).
Haar gedichten getuigen van liefde voor de natuur, bewondering voor eenvoudige dingen en verdriet om eigen en andermans leed. Van haar bundels ‘Vondelingskens’ en ‘Op zachte vooizekens’ met eenvoudige, gevoelige, weemoedige verzen werden 250.000 exemplaren verkocht.
De bundel ‘Vondelingskens’ kocht ik dus. Uit 1947 is mijn exemplaar (dus van ver na haar overlijden) in een 21ste druk. Haar poëzie doet tegenwoordig heel gedateerd aan maar is op zichzelf fraai te noemen. In het gedicht ‘M’n poëzie’ beschrijft ze hoe ze naar haar eigen poëzie kijkt.
.
M’n poëzie
.
O! Snaren van m’n jonge ziel
Ik voel uw trillen zacht,…
Wijl ’t woordje op u nederviel,
Dat door m’n tranen lacht
O! Zacht en zangerige woord
Waarin ik peerlen vind,
Hebt ge m’n vreugde niet gehoord
Toen ‘k worden mocht uw kind ?
O Gij, die m’n gedachtjes kust
En wiegt m’n droefenis
’t Is of m’n innerlijke rust
Door u beveiligd is.
O lieflijkheid! o zanggetril!
Verwarm het harte mijn
Dat arm… verlaten hart, en wil
M’n eeuw’ge rijkdom zijn.
.
Geplaatst op 6 april 2018, in (bijna) vergeten dichters, Dichtbundels, Favoriete dichters, Vlaamse dichters en getagd als 1896, 1933, 1947, 21ste druk, 250.000 exemplaren, Antwerpen, Bavai-Utrecht, buurtschap, dichter, eenvoudige dingen, eenvoudige verzen, gedicht, gedichten, gemeente Mortsel, gevoelige verzen, heirbaan, kringloopwinkel, leed, liefde voor de natuur, M'n poëzie, Nederlandse vader, Op zachte vooizekens, Oude God, poëzie, Romeins heiligdom, verdriet, Vlaamse dichter, Vlaamse moeder, Vondelingskens, weemodeige verzen. Markeer de permalink als favoriet. 3 reacties.
Deze komt mooi voelbaar binnen. Herkenbaar vooral. Dank je
Van mij kan de taal niet gedateerd genoeg zijn. Oude God, wie wil daar als dichter niet wonen!
’t Is goed in ’t eigen hert te kijken…