Oorlog

Remco Campert

.

Ik kan me herinneren dat het eerste gedicht van Remco Campert (1929) waar ik mee in aanraking kwam, een gedicht over de oorlog was. Volgens mij was het het gedicht ‘When we were very young’ uit zijn debuutbundel Vogels vliegen toch uit 1951. In het werk van Campert komt de oorlog regelmatig terug. Niet zo verwonderlijk natuurlijk als de zoon van Jan Campert (1902-1943) die misschien wel het meest iconische oorlogsgedicht schreef over de tweede wereldoorlog ‘De Achtien Doden’.

In een tijd waarin we dagelijks met de gruwelijkheden van de oorlog worden geconfronteerd via alle media vind het het toepasselijk om een gedicht over de oorlog te plaatsen en het gedicht ‘When we were very young’ verwoordt het gevoel van verwarring rondom alles wat met oorlog te maken heeft heel mooi.

.

When we were very young

.

verkoolde en verroeste brokken

van neergeschoten bommenwerpers

zijn de onheilstekens

waaronder ik jong nog speelde

.

tussen afgeknotte bomen

en verschroeid struikgewas

boven mij zonsverduisteringen

zat ik in de cockpit

.

mijn handen die onwetend

contact zochten ,et de dood

in het  verstoorde spinneweb

van het nieuwgeurend stuur

.

in dikke stukken kogelvrij glas

ving ik het schaarse licht op

dat uitliep op de grond

een lauwe, bleke plas

.

later ging ik verward naar huis

ik vond ook die dag het spoor nog niet

de sleepsteen van de tijd

in het rulle zand

,

Remco Campert

Zomer in de bergen

Marijke Boon

.

Soms kan een gedicht je op de verkeerde voet zetten met een titel. Zo las ik in de bundel ‘Tranen op het tafelzeiltje’ van Marijke Boon uit 1999 het gedicht ‘Zomer in de bergen’ dat begint met te verwachten zinnen maar eindigt anders dan verwacht.

.

Zomer in de bergen

.

Zomer in de bergen

het regent

kinderstemmen in het dal

een uil zit in de olmen

hij braakt een bal

hij schudt zijn veren

en denkt

krijg allemaal de klere.

.

Guide to change

Judith Herzberg

.

Van de NBD Biblion (de organisatie die onder andere ervoor zorgt dat bibliotheekboeken van een harde kaft worden voorzien) kreeg ik deze week een lijvig boekwerk met de titel ‘Guide to change’ . In eerste instantie kon ik weinig wijs uit het meer dan 200 pagina’s tellende boekwerk en heel eerlijk, ik ben er nog steeds niet helemaal achter wat nu precies de bedoeling van dit pak papier is.

Voorin wordt een tipje van de sluier opgelicht: ‘Deze gids beschrijft de reis van verwarring via verbinding, naar vernieuwing.’ Wel, die verwarring klopt. Verder staat er nog: ‘Deze gids leidt u langs managementfilosofen, interviews, diy-vragen kunst en poëzie naar nieuwe inspiratie, inzichten en wijsheden’.

Dus ook poëzie. Ik ben op zoek gegaan en inderdaad er staat ook poëzie in dit boekwerk. Daarom deze post want een gedicht van Judith Herzberg deel ik graag.

.

Ja

.

Hij loopt met iets zwaars voor haar uit.

Zij blijft staan.Zij roept, van de straat, hem iets na,

hij, terwijl hij een huis binnen gaat,

een kort ‘ja’.

.

Niet van jaha van moeders die zich vervelen

niet het ja van oja goed want bijna vergeten

niet het ja van wees maar gerust

niet een ja als een knal

niet een ja uit twee delen

zo’n ja waar een nee onder schuilt

niet een ja van: ik ben zo terug

niet een ja van: hou me niet tegen.

.

Niet een ja half als vraag;

dat zien we nog wel

een misschien, een vermoeden-

.

Maar een dag-in-dag-uit ja

een ja ten overvloede.

.

Oud gedichtje

Van voor 2008

.

Ergens uit de jaren ’80 van de vorige eeuw een gedichtje van mijn hand.

.

Verwarring

.

Slaap je niet

dan toch in een roes

.

laat je schrijfsels,

je ingehouden bedenksels,

glimlachende sculpturen

mijn revue passeren

.

en kan ik enkel

gissen

naar wat ik hoop

.

 

Art by Julie Tremblay (reflections)