O kus mij, omarm mij

Hans Lodeizen

.

Gelukkig lijkt het erop dat er vanaf deze week weer wat meer mogelijk is als het gaat om ontmoeting en intermenselijk verkeer. Om iedereen een hart onder de riem te steken dacht ik maar weer eens een liefdesgedicht te plaatsen. Dit keer van Hans Lodeizen (1924 – 1950), de op jonge leeftijd overleden dichter die niet meer achterliet dan één bundel en een aantal nagelaten gedichten. Hoewel Lodeizen geldt als een van de Vijftigers schreef Peter Berger over Lodeizen en zijn poëzie in het boek ”t Is vol van schatten hier’ uit 1986:

“Weliswaar vertoont Lodeizen een zekere verwantschap met deze naoorlogse dichters (de Vijftigers), maar bij lezing van zijn werk valt het eigen, persoonlijke karakter op. ‘De gedichten van Hans Lodeizen, met hun sfeer van jong-zijn en kleurige feestelijkheden, lijken in hun luchtige elegantie een beetje boven de wereld te zweven. Ze zijn licht en onaards, maar toch zeer autobiografisch.”

Uit de bundel ‘Het innerlijk behang en andere gedichten’, samengesteld door J.C. Bloem, Jan Greshoff en Adriaan Morriën en gepubliceerd 6 jaar na zijn dood (1956) staat het gedicht ‘3’ waarin de beginzin voor veel mensen momenteel heel na aan het hart zal liggen.

.

3

.

o kus mij, o omarm mij

ik heb lang in de regen gestaan

ik heb lang op de bus gewacht

ik heb geen taxi kunnen krijgen

ik heb lang wakker gelegen

ik heb ontzettend gedroomd

ik heb niets gegeten

ik heb gestolen

.

o kus mij, o omarm mij

ik ben de witte slanke jongen

ik ben degene die droomde

ik ben de schim in de regen

ik ben de danser, de dirigent

ik ben de man bij het avondrood

ik ben het lichaam

ik ben de enige

.

Gedicht in het Pools

Ontmoeting

.

Dit keer een gedicht van mij vertaald in het Pools door common language.

.

Ontmoeting

We praten waar

we over praten

.

en zien vooral

waar we naar kijken

.

we voelen wat we

mogen raken en

raken daarmee ons gevoel

.

we proeven lippen

uit een tijd waarin

voorzichtig werd gehandeld,

.

terrein verkend met

kleine stapjes, een brug

geopend naar vandaag

.

waar we staan is

waar we ons bevinden

aan de rand van een verhaal

wachtend op een verteller

.

Spotkanie

Rozmawiamy o tym

o czym rozmawiamy

.

a widzimy przede wszystkim

to na co patrzymy

.

czujemy to

czego dotykamy

i pobudzamy tym nasze uczucia

.

usta smakujemy

jak dawniej kiedy

ostroznie zabierano sie do rzeczy

.

teren rozpoznany

malymi krokami, most

otwarty do terazniejszosci

.

miesjsce gdzie stoimy

jest miesjcem gdzie sie znajdujemy

na skraju opowiesci

czekajac na narratora

.

Nieuw gedicht

Ontmoeting

 

We praten waar

we over praten

 

en zien vooral

waar we naar kijken

 

we voelen wat we

mogen raken en

raken daarmee ons gevoel

 

we proeven lippen

uit een tijd waarin

voorzichtig werd gehandeld,

 

terrein verkend met

kleine stapjes, een brug

geopend naar vandaag

 

waar we staan is

waar we ons bevinden

aan de rand van een verhaal

wachtend op een verteller