Up-Hill

Christina Rossetti

.

Christina Georgina Rossetti (1830 – 1894) was een Engels dichteres en prozaschrijfster. In haar werk zijn een aantal thema’s herkenbaar zoals haar preoccupatie met de dood, religie en het afstand doen van aardse liefde. Ze komt uit een beroemde familie, zo was haar broer Dante Gabriel Rossetti lid van de Prerafaëlieten, haar broer William Michael Rossetti kunstcriticus en haar zus schrijfster Maria Francesca Rossetti. In 1850 publiceerde zij onder het pseudoniem Ellen Allayne in ‘The Germ’, het tijdschrift van de Prerafaëlieten. In 1862 verscheen haar beste en bekendste bundel, ‘Goblin Market and Other Poems’. Haar werk (niet alleen gedichten, maar ook verhalen en sprookjes, grotendeels gericht op kinderen) wordt gekenmerkt door een zekere zwaarmoedigheid, maar ook door een diep geloof. De toon van de gedichten is eenvoudig en natuurlijk. Met kunstenaars als John Donne en William Blake wordt zij gerekend tot de grote mystieke Engelse dichters.

In de bundel ‘Favourite’ an anthology of poems, illustrated with nostalgic photographs from the Francis Frith collection, staat het gedicht ‘Up-Hill’ van Rossetti.

.

Up-Hill

.

Does the road wind up-hill all the way?

   Yes, to the very end.

Will the day’s journey take the whole long day?

   From morn to night, my friend.

,

But is there for the night a resting-place?

   A roof for when the slow dark hours begin.

May not the darkness hide it from my face?

   You cannot miss that inn.

.

Shall I meet other wayfarers at night?

   Those who have gone before.

Then must I knock, or call when just in sight?

   They will not keep you standing at that door.

.

Shall I find comfort, travel-sore and weak?

   Of labour you shall find the sum.

Will there be beds for me and all who seek?

   Yea, beds for all who come.

.

Advertenties

W.B. Yeats

The Lake Isle of Innisfree

.

Natuurlijk mag de dichter W.B. Yeats in de Ierse dichtersweek niet ontbreken. Waarschijnlijk de meest geliefde dichter onder de Ieren. Toen in 1999 de vraag gesteld werd aan de Ieren door de Irish Times welk gedicht zij als het mooiste Ierse gedicht verkozen kwam daar als winnaar het gedicht ‘The Lake Isle of Innisfree’ uit van William Butler Yeats. Yeats schreef dit gedicht op zijn 23ste in 1889 toen hij in Londen woonde. Het gedicht beschrijft het verlangen van de dichter om terug te keren naar een simpeler en meer natuurlijke leefwijze.

.

The lake Isle of Innisfree

.

I will arise and go now, and go to Innisfree,
And a small cabin build there, of clay and wattles made;
Nine bean rows will I have there, a hive for the honey bee,
And live alone in the bee loud glade.

And I shall have some peace there, for peace comes dropping slow,
Dropping from the veils of the morning to where the cricket sings;
There midnight’s all a glimmer, and noon a purple glow,
And evening full of the linnet’s wings.

I will arise and go now, for always night and day
I hear lake water lapping with low sounds by the shore;
While I stand on the roadway, or on the pavements grey,
I hear it in the deep heart’s core.

.

Poëzie en film

O Amor Natural

.

O Amor Natural is een prachtige documentaire-film van Heddy Honigmann over de erotische poëzie van een van de grootste Zuid-Amerikaanse dichters van deze eeuw, de Braziliaan Carlos Drummond de Andrade (1902-1987). Het is een film waarin de liefde alles overheerst en waarin raakvlakken tussen mannelijke en vrouwelijke erotiek voelbaar worden. Met deze film brak Honigmann internationaal door.

.
Liefde _ Want Dit Is Het Ene Woord

.
Liefde _ want dit is het ene woord _

moge mijn vers beginnen en omgeven.

Liefde leide mijn vers en zij verene

daarin ziel, verlangen, vulva en lid.

.
Wie zal beweren dat hij enkel ziel is?

Wie voelt niet van ziel zijn lichaam zwellen

tot het openbarst in louter kreten

van orgasme, onbegrensd moment?

.
(…)

Eenwording in bed, of in de kosmos?

Waar houdt de kamer op, raakt hij de sterren?

Welke lust in onze lenden voert ons

naar dat ver domein, etherisch, eeuwig?

.
Een zacht beroeren van de clitoris

en reeds is alles in een oogwenk anders.

Dat ene kleine plekje op het lichaam

is het centrum van bron, brand en honing.

.
De doorboring volgt en breekt door de wolken,

ontdekt zonnen van een schittering

die mensenogen niet verdragen, maar

de coïtus, van licht doorgloeid, gaat voort.

.
En voort, en breidt zich uit, zodanig dat,

aan ons voorbij, voorbij het leven zelf,

als vlees geworden actieve abstractie,

de idee van het genot geniet.

.
En in genotvol lijden tussen woorden,

minder nog, geweeklaag, klanken, klachten,

bereikt één enkel plasma in ons punt

waar liefde sterft aan liefde, goddelijk.

.
(…)

Vrede herstelt zich. De vrede der goden,

uitgestrekt in bed, gelijk in zweet

geklede beelden, dankbaar voor dat wat

de aardse liefde toevoegt aan een god.

.

De dichtbundel O amor natural van Carlos Drummond de Andrade is vertaald en van een nawoord voorzien door August Willemsen.  De vertaling, De liefde, natuurlijk, is verschenen bij de Arbeiderspers