kleine tietjes

Ilja Leonard Pfeijffer

.

Een dichter waar ik regelmatig aandacht aan besteed, maar dan niet als dichter, maar als samensteller van de dikke verzamelbundel ‘500 gedichten die iedereen gelezen moet hebben’ de canon van de Europese poëzie (samen met Gert Jan de Vries) is Ilja Leonard Pfeijffer (1968). Deze dichter en schrijver is de laatste jaren voornamelijk in beeld als schrijver van zeer succesvolle romans als ‘La Superba’ en ‘Grand Hotel Europa’. Als dichter is hij bij het grote publiek minder bekend maar onder de liefhebbers en lezers van poëzie wel degelijk.

In 2008 verscheen de bundel ‘De man van vele manieren’ verzamelde gedichten 1998-2008 (uit zijn eerste vier bundels). In deze bundel staat het gedicht dat om verschillende redenen mij kan bekoren getiteld ‘kleine tietjes…’.

.

kleine tietjes…

.

kleine tietjes in een strak

regime van petieterigheid met een rokje

wat moet je ermee Ilja?

.

wil je haar soms downloaden

voor je collectie? o ze stapt al op

gelukkig maar

.

zwarte laarzen ook

.

je wilt niet thuis zijn en ook niet naar buiten

en in geen geval kinderen

.

ja rome ach rome

.

dat ligt ook steeds verder weg

.

Sterk en vreemd

Charles Bukowski

.

Zonder dat ik hier naar op zoek was kwam ik op de website https://www.poeticous.com/ terecht.

Poeticous is een website om poëzie te lezen en te schrijven. Het biedt je de mogelijkheden om je eigen poëzie te tonen en te delen binnen een gemeenschap van poëzieliefhebbers. Het bevat een grote selectie van ’s werelds beste gedichten in het Engels en Spaans en dient als een blogplatform voor schrijvers en liefhebbers op één plek. Of zoals het op de website staat omschreven: Deze groeiende verzameling gedichten (en korte verhalen) van klassieke of professionele schrijvers omvat alle stijlen en wordt gebruikt door poëzielezers, studenten en opvoeders om de kunst van het vers te ontdekken en te leren.

Een van de dichters die ik vrij snel tegen kwam is één van mijn favoriete dichters Charles Bukowski. Hier vond ik een gedicht van hem dat ik nog niet kende maar opnieuw heel bijzonder is. De titel alleen al is aanmoediging genoeg om het gedicht te willen lezen.

.

The Strongest of the Strange

.

you won’t see them often

for wherever the crowd is

they

are not.

those odd ones, not

many

but from them

come

the few

good paintings

the few

good symphonies

the few

good books

and other

works.

and from the

best of the

strange ones

perhaps

nothing.

they are

their own

paintings

their own

books

their own

music

their own

work.

sometimes I think

I see

them– say

a certain old

man

sitting on a

certain bench

in a certain

way

or

a quick face

going the other

way

in a passing

automobile

or

there’s a certain motion

of the hands

of a bag—boy or a bag—

girl

while packing

supermarket

groceries.

sometimes

it is even somebody

you have been

living with

for some

time—

you will notice

a

lightning quick

glance

never seen

from them

before.

sometimes

you will only note

their

existance

suddenly

in

vivid

recall

some months

some years

after they are

gone.

I remember

such a

one—

he was about

20 years old

drunk at

10 a.m.

staring into

a cracked

New Orleans

mirror

facing dreaming

against the

walls of

the world

where

did I

go?

.

.

Ik woon in een ander huis

Hans Lodeizen

.

Voor de dromers, de liefhebbers, de hunkeraars, de zoekers, de criticasters en de gepassioneerden een liefdesgedicht van Hans Lodeizen zonder titel.

.

In de bedding

van je heupen wil ik slapen

door de hemel van je

ogen bedekt

.

je voeten zijn ver en toch

behoren ze bij je als een

vlieger zijn ze opgelaten

in een zomerdag

.

ik woon

in een ander huis; soms

komen we elkander tegen

ik slaap altijd zonder jou

en wij zijn altijd samen.

.