Tweede kerstdag

Willem Wilmink

.

Op deze tweede kerstdag een vrolijk stemmend (nou ja) troostrijk gedicht van dichter Willem Wilmink over de twee dagen van Kerst. Uit Bzzlletin, jaargang 6 (1977-1978)

.

Troostlied voor wie met Kerst alleen zijn

.

Wees niet zo bang voor Kerst. ’t Zijn maar twee dagen,

dat is niet meer dan achtenveertig uur.

En uren, ’t ene vlug, het and’re trager,

uren vervliegen op den duur.

.

Raak niet verloren in herinneringen,

wees toch een beetje wijzer, deze keer.

Zing maar van ‘Stille Nacht’, als je kunt zingen,

want stil zal ’t zijn, die nachten. Zeer.

.

Zing in jezelf: ‘De witte vlokken zweven’,

terwijl de regen langs de pannen ruist.

Het kind is niet in Bethlehem gebleven:

het is naar Golgotha verhuisd.

.

Denk maar eens aan de dieren die daar knagen

in veld en beemd, of hippen langs de sloot.

Die hebben meer dan jij reden tot klagen:

het grote vreetfeest is hun dood.

.

Zeg ‘nee’ als mensen je te eten vragen,

want in een andermans gelukkige gezin

daar is de kerstboom enkel te verdragen

met een uitslaande brand erin.

.

Wees niet zo bang voor Kerst. ’t Zijn maar twee dagen.

.

.

Kerstmis 2020

Dubbel-gedicht

.

Poëzie is er over elk onderwerp. Het probleem is het te vinden als je er naar zoekt. Zo wilde ik voor kerstmis twee gedichten plaatsen in de categorie Dubbel-gedicht waaruit twee totaal verschillende manieren of ervaringen rondom (het vieren van) kerstmis zouden blijken. Volgens mij is dat gelukt. In het eerste gedicht of lied van Drs. P. uit de bundel ‘Tante Constance en Tante Mathilde’ liedteksten van Drs. P. uit 1999 nam ik het gedicht/lied ‘Jubelzang’ waarin op een vrolijke manier het ‘leven’ van een kerstengel onder de loep wordt genomen.

In het tweede gedicht ‘Kerstziekte’ van Anna Enquist uit de bundel ‘Klaarlichte dag’ uit 1996 is veel minder duidelijk waarover dit gedicht nu gaat. Op de zeer informatieve website dbnl.org kwam ik een stuk uit ‘Onze Taal’ tegen uit 1997 waarin door Guus Middag een poging tot verklaring wordt gedaan https://www.dbnl.org/tekst/_taa014199701_01/_taa014199701_01_0235.php

.

Jubelzang

.

Hier hang ik nu in volle glorie
Aan een versierde conifeer
Geen parel in de kunsthistorie
Maar wel in ’t menselijk verkeer
Ik hang mezelf hier uit te stallen
Omringd door slingers en door ballen
En zie met innig welgevallen
Op al die stervelingen neer

.

Want ik ben een kerst-engel, een kerst-engel
Van plastic en fosforescerende verf
Ja een kerst-engel, een kerst-engel
En niet onderhevig aan breuk of bederf

En overal staan zulke bomen
Te pronken op dit grondgebied
Het heerlijk avondj’ is gekomen
Pardon, dat is een ander lied
Men kan weer achter alle deuren
Een folklorama-show bespeuren
In velerlei frappante kleuren
Je weet gewoon niet wat je ziet.

.

En ik ben een kerst-engel, een kerst-engel
De haren gegolfd en de armen gestrekt
Ja een kers-tengel, een ker-stengel
En maak vooral ’s avonds een machtig effect

.

Nu zijn er wel die mij niet mogen
Of onverschillig langs mij gaan
Met liefde en met mededogen
Zie ik die vuile schoften aan
Ik wil zo graag een keer naar buiten
Om mijn gevoelens daar te uiten
Totdat miljoenen oren tuiten
Maar naar zo’n kans kan ik wel fluiten
Want met die tralies voor de ruiten
Kom ik hier in geen eeuw vandaan

.

O, ik ben een …-engel, een …-engel
Met draaibare vleugels en lichtgevend hoofd
Ja, een …-engel
Al is er hier binnen geen mens die ’t gelooft

.

.

Kerstziekte

De rivier heeft zich tot meer

gestrekt en klotst onder de waslijn.

Geen plaats voor paarden, engelen;

in geen herberg thuis. Ga liggen

onder zeven dekens, koorts ranselt

de gewrichten, laat hem, hij maakt

zich zwaar in haarwortels en oogkas.

.

Straf, teken? Na een troebele

nacht ligt water glad over radeloos

gras, een zuiver blinken tussen

wolk en vroegere weide. Stroom

gaf zijn richting voor stilstand,

niemand mist iets: longen, mijn

vurige vlerken, mijn vlammende jas!

.

.

Naar men zegt

Ellen Warmond

.

Het is de eerste kerstdag en daarom wilde ik een toepasselijk gedicht plaatsen. Omdat ik niet in de val wilde trappen van een ‘traditioneel’ gedicht over Kerstmis maar eerder een gedicht zocht dat de geest van Kerstmis zou weergeven, ben ik bij het gedicht ‘Naar men zegt’ van Ellen Warmond uitgekomen. Het gedicht komt uit de bundel ‘Erts’ een bloemlezing uit de poëzie van heden uit 1955.

.

Naar men zegt

.

Naar men zegt is dit

het leven der wijzen:

.

niet meer bewegen stilstaan als een berg

zeer ouderwets liefdesbrieven lezen

een kerkboek copiëren zonder lachen

bij willekeurige voorbijgangers

naar hun gezondheid informeren

.

1 boek bezitten met het alfabet

letter voor letter op een ander blad geschreven

daar lang in lezen

dan tevreden als een varen

het lichaam samenvouwen

en gaan slapen.

.

Het souper

Martinus Nijhoff

.

Op deze eerste kerstdag waarop er ongetwijfeld weer bij heel veel gezinnen en families uitgebreid gedineerd gaat worden, dacht ik dat het wel toepasselijk zou zijn om een gedicht over eten en eenzaamheid te plaatsen. Want juist op dagen als deze voelen mensen die vaak al eenzaam zijn, zich nog een tikkeltje meer eenzamer dan normaal. Ik wil iedereen dan ook een heel mooie kerst toewensen met de overweging om ook eens aan al die mensen te denken die het minder hebben, die misschien alleen zijn of weinig familie of vrienden hebben. En als het kan daar ook wat aandacht aan te besteden, door middel van een kaartje of een bezoekje.

Het gedicht dat ik hierbij heb uitgezocht is van de Haagse dichter, toneelschrijver, vertaler en essayist Martinus Nijhoff (1894 – 1953) die als taak van de poëzie zag om “iets menselijks te brengen in een ontmenselijkte, nieuwe, technologische wereld”, waarmee hij destijds zijn tijd al ver vooruit was.

.

Het souper

.

’t Werd stil aan tafel. ’t Was of wijn en brood

Werd neergeslagen uit den greep der handen.

De kaarsvlam hing lang-wapperend te branden

En ’t raam sprong open door een donkren stoot.

.

Als water woelden in den nacht den landen

Onder het huis; wij voelden hoe een groot

Waaien ons aangreep, hoe de wieken van de

Vaart van den tijd ons droegen naar den dood.

.

Wij konden ons niet bij elkaar verschuilen:

Een mensch, eenzaam, ziet zijn zwarte eenzaamheid

Dieper weerkaatst in de oogen van een ander –

.

Maar als de winden langs de daken huilen,

Vergeet, vergeet waar ons zwak hart om schreit,

Lach en stoot glazen stuk tegen elkander.

.

Kerstmis 2017

Charles Bukowski

.

Eerste Kerstdag 2017. Geen betere datum om een gedicht van één van mijn favoriete dichters/schrijvers Charles Bukowski te plaatsen. En wel omdat het gedicht ‘some kind of nut’ het gevoel weergeeft van verschillende mensen die ik ken, die eigenlijk niet kunnen wachten tot de kerstdagen weer voorbij zijn. Juist voor die mensen, en omdat alle andere mensen die wel van de kerstdagen houden al volop aan bod en in beeld komen en voorzien worden van elke mogelijke vorm van kerstfeest, het gedicht van Bukowski.

.

Met dank aan Karen Bertrams

Hele fijne kerstdagen

Mooi kerstcadeau!

Geef uw geliefde, vriend, partner, vriendin, man of vrouw, kind of grootouder of buurman of vrouw eens een echt origineel cadeau.

Zichtbaar alleen

Een prachtig geschenk deze bundel, met 37 foto’s en gedichten in full colour, met harde kaft in glans druk,voor naast of onder de kerstboom of gewoon zomaar.
Bestel hem bij mij via woutervanheiningen@yahoo.com en krijg er een opdracht of handtekening naar keuze gratis bij!

.