De poëzie komt vroeg in 2019

Poëzieweek in Maassluis

.

Op zondag 27 januari organiseren Theater Koningshof, de Bibliotheek en stichting Jambe en Ongehoord! een poëziemiddag met workshops, interessante dichters en muziek in Theater Koningshof aan de Uiverlaan 20 in Maassluis. Natuurlijk is er ook een open podium.

Programma

Eind januari is het weer Poëzieweek in Nederland. In Maassluis kun je op zondag 27 januari terecht voor workshops poëzie, de dichter Ingmar Heytze, poëzie en muziek van Henk Boogaard en natuurlijk is er een Open Podium. Het programma begint om 14.00 uur en duurt tot 17.00 uur. Voor wie zelf aan de slag wil gaan met poëzie is er van 11.00 tot 13.30 een workshop poëzie schrijven met dichter Henriette Faas. In twee delen geeft ze uitleg, tips, en helpt zij je verder op je eigen poëtische pad. Deze workshop is voor jong en oud.

 Workshops, Open podium en feedback gedicht

Geef je van te voren op voor de workshop via info@theaterkoningshof.nl met als onderwerp “Workshop”. Wil je graag drie gedichten voordragen op het open podium, bijvoorbeeld als je de workshop hebt gevolgd of als je al wat langer bezig bent met poëzie, geef je dan op via info@theaterkoningshof.nl met als onderwerp “Open Podium”. Schrijf je al wat langer poëzie en wil je graag feedback op je gedichten ontvangen van Henriette mail dan je gedicht naar info@theaterkoningshof.nl met als onderwerp “feedback gedicht”.

Aanmelden

Aanmelden voor de verschillende onderdelen kun je doen via de mail en voor 15 januari 2019

Kosten

Entree kaarten voor deze poëziemiddag zijn € 7,50 te koop via www.theaterkoningshof.nl of aan de balie van Theater Koningshof. Voor de activiteiten moet je je apart aanmelden (zie hierboven). Wil je gegarandeerd zijn van een plek meld je dan snel aan.

.

Om in de stemming te komen alvast een gedicht van Ingmar Heytze, hoofdgast op 27 januari, uit zijn bundel ‘ Alle goeds’ uit 2001, het gedicht ‘ Mammoet’.

.

Mammoet

.

Het is heel koud in dit gedicht.
Zo koud – voorzichtig met je netvlies –
dat je blij mag zijn om het alleen
te hoeven lezen.

Het is gemaakt van zwarte vingers
en bevroren inkt. Het staat in gletsjers
om me heen verrezen.

Ik heb er lang in rondgedwaald.
Ten slotte ben ik opgegeven,
door de wind in slaap gefluisterd,
weggedoken in de tijd –

Sindsdien kijk ik omhoog door ijs
en luister naar de eeuwigheid.

.

600 meter gedicht

Henriette Faas

.

Op de een of andere manier komen de lange gedichten in de openbare ruimte deze week regelmatig langs. Schreef ik deze week al over het tunnelgedicht in Vlaardingen, in Antwerpen en het fietspadgedicht in Lissabon, vandaag voeg ik hier het wandelpadgedicht in Maassluis eraan toe.

In 2009 werd ik gevraagd om de regie te voeren over een literaire kunstopdracht van de gemeente Maassluis naar aanleiding van de bouw van de nieuwe wijk Het balkon aan de nieuwe Waterweg. Ik heb toen een aantal schrijvers en dichters gevraagd om verhalen en gedichten te schrijven geïnspireerd door de plek waar deze nieuwe wijk moest gaan verrijzen. De schrijvers waren deels geboren in Maassluis en deels niet geboren in Maassluis maar wel woonachtig en actief in Maassluis. De dichters Henriette Faas en de (te vroeg overleden) Bosnische dichter Pero Senda zorgden voor het poëziedeel.

In het boek dat werd uitgebracht (dat was de literaire opdracht) ‘Balkons scènes aan het water’ staat onder andere het gedicht ‘Maassluis’ van Henriette Faas Tevens de uitgever van mijn poëziebundels ‘Zichtbaar alleen’ en ‘Zoals de wind  in maart graven beroert’. Dit acostichron (de beginletters van elke regel vormen een woord) is nu op borden langs de Waterweg geplaatst over een lengte van 600 meter. Om de 65 meter staat er op de Koning Willem-Alexanderboulevard, een stalen plaat met een dichtregel er op. Alle borden bij elkaar vormen het gedicht over de stad. Om wandelaars nog meer met dit gedicht in aanraking te brengen, is besloten om twee informatiepalen te plaatsen.

.

Maaswater kabbelt onder
Adembenemende luchten
Avontuur op nieuwe grond
Sirene lokt sierlijk schoon
Schip glijdt over Waterweg
Landinwaarts steeds lichter
Uitzicht op een verre haven
Inzoomen op de overkant
Samenstromen

.

Poëziewedstrijd Ongehoord! 2015

Doe mee en maak kans op prachtige prijzen!

Even een stukje geschiedenis. In 2009 ben ik begonnen met een poëziewedstrijd op mijn blog (toen nog bij web-log.nl). In dat jaar waren er ongeveer 35 inzendingen en de jury bestond uit de fotograaf van mijn (onze) eerste dichtbundel ‘Zichtbaar alleen’ Ruben Philipsen en beeldend kunstenares Loes van Vliet.

Het jaar daarop had ik zo’n 85 inzendingen en bestond de jury uit twee bevriende dichters de (beide helaas  inmiddels overleden) Otto Zeegers en Pero Senda.

In het derde jaar steeg het aantal inzender tot boven de 120 en waren de juryleden mijn uitgever Henriette Faas en een medewerker van de uitgeverij Bep van Wely.

Toen ook besloot ik dat de poëziewedstrijd een groter publiek verdiende. Bij Ongehoord! viel mijn idee om de poëziewedstrijd ‘over te nemen’ in goede aarde en sinds 2012 wordt deze wedstrijd onder de noemer Ongehoord! gedichtenwedstrijd jaarlijks georganiseerd. En met groot succes. Jaarlijks doen er meer dan 200 dichters mee aan de wedstrijd, bestaat de jury uit ter zaken kundige mensen en is de uitreiking in het Bibliotheektheater in Rotterdam een groot feest. Ook de prijs, het beeldje van kunstenares Lillian Mensing, spreekt zeer tot de verbeelding.

Ook dit jaar organiseert de stichting Ongehoord! wederom dé poëziewedstrijd. Het thema dit jaar is: ‘Daarheen gaan’. We hopen dat vele dichters weer massaal meedoen. Verras ons met jullie krachtige woorden en wendingen. Lees hieronder onze voorwaarden.

• Per inzender mag 1 gedicht worden ingezonden met als thema ‘Daarheen gaan’.
• Het gedicht moet in het Nederlands zijn.
• Het gedicht mag niet meer dan 30 regels hebben (inclusief witregels).
• Het gedicht moet worden aangeleverd in een Worddocument zonder opmaak, lettertype times new roman, 12 punts letter.
• In de mail moet de naam van de dichter (geen pseudoniem) staan. ook al staat de naam in het e-mailadres, toch duidelijk de naam van de dichter vermelden, evenals de titel van het gedicht.
• Er zal een onafhankelijke jury worden samengesteld met namen die niet verbonden zijn aan Ongehoord! Deze namen worden in de loop van dit jaar bekend gemaakt.
• Inzendingen kunnen vanaf 1 april 2015 tot en met 31 mei worden ingezonden naar: ongehoordgedichtenwedstrijd@gmail.com.
• Inzendingen die niet voldoen aan deze voorwaarden worden uitgesloten van deelname.
• De prijsuitreiking van de Ongehoord! poëziewedstrijd zal plaats vinden op zondag 22 november 2015 in het Bibliotheektheater in Rotterdam.
• Iedere inzender krijgt een bevestigingsmail van toezending.
• Over de uitslag wordt niet gecorrespondeerd.
• Met deelname geeft de dichter toestemming tot het plaatsen van het gedicht in een eventueel te verschijnen E-bundel (mits opgenomen in de shortlist).

Dit kun je allemaal winnen!

Hou de website van Ongehoord! (www.stichtingongehoord.com) en dit blog in de gaten voor verdere informatie (data, jury etc.). De te winnen prijzen zijn: 1e prijs een beeldje van Lillian Mensing, publicatie gedicht op de website en een optreden op het Ongehoord! podium, 2e prijs publicatie gedicht op de website en een optreden op het Ongehoord! podium, 3e prijs, publicatie gedicht op de website en een optreden op het Ongehoord! podium. De jury maakt van de gedichten van de drie prijswinnaars eveneens een juryrapport.

Deze gedichtenwedstrijd is ook terug te vinden op http://www.schrijvenonline.org

.

Eerste prijs: beeld van Lillian Mensing

 

Prijswinnaars van de Ongehoord! gedichtenwedstrijd 2014

Pero Senda (1945 – 2013)

Bericht van overlijden

.

Gister bereikte mij het trieste bericht dat vriend en dichter Hrvoje Pero Senda op zaterdag 16 november is overleden.

Hrvoje Pero Senda werd geboren op 28 juni 1945 in Gornji Vakuf, een kleine stad in Centraal Bosnië. Pero studeerde Zuidslavische taal en literatuur aan de Filosofische universiteit in Sarajevo, Zagreb. In 1971 keerde hij terug naar zijn geboorteplaats en werkte daar als leraar tot het begin van de oorlog. In 1993 vluchtte hij met zijn familie naar Nederland. Veel van zijn manuscripten zijn daarbij verloren gegaan.
In 1997 won Pero Senda met het gedicht ‘De Vrouw’ de Dunya Poëzieprijs en in 1999 verscheen zijn eerste tweetalige dichtbundel ‘Brokstukken’. Senda was in 2007 een van de tien dichters die meewerkte aan het prachtige boek Verse taal met muziek-cd van Wilma Paalman, gepubliceerd door Uitgeverij De Brouwerij te Maassluis. In juni 2010 werd bij dezelfde uitgeverij zijn tweetalige dichtbundel (Kroatisch / Nederlands) ‘Voor de muur’ gepresenteerd.

Pero vormde samen met Otto Zegers de jury van mijn tweede gedichtenwedstrijd (2010) die na 2011 is overgegaan in de Gedichtenwedstrijd van de stichting Ongehoord!

In dat zelfde jaar vroeg ik hem als dichter een bijdrage te leveren aan het boek Balkon scènes aan het water (samen met Arend van Dam, Henriette Faas, Henk Weltevreden en Maarten van Buuren). Hij was meteen enthousiast en wist ook meteen een thema voor zijn bijdrage. Van Balkan naar Balkon. Het Balkon is een nieuwbouwwijk aan de Waterweg in Maassluis.

In de bibliotheek van Maassluis werkte ik met Pero samen bij een aantal projecten georganiseerd door PICO en later vormde hij samen met Otto Zeegers het hart van de Poëziewerkplaats in de bibliotheek van Maassluis.

Pero trad als dichter regelmatig op, voor zijn landgenoten in Nederland maar ook op poëziepodia onder andere het Ongehoord! podium.

In Pero verliezen we een begenadigd schrijver, dichter, vriend maar vooral een bijzonder man.

.

Requim voor de mens

.

Verstomd heelal

eenzaam,  aan de rand van de Melkweg

rilt en huivert de planeet Gaia

in dodelijke koorts

de dronken carrousel schommelt vervaarlijk

dezelfde menigte

twee millennia na Christus

brult en zingt unisono: gloria, gloria

dood, dood, in dezelfde euforie

en opnieuw, aan het eind van deze eeuw,

kruisigt men de Mens

Het is carnaval

en in dat gezichtsloze straattheater

in een plechtige optocht – met maskers

van prinsen, prinsessen, courtisanes,

harlekijnen en hansworsten –

danst de bandeloze massa, schreeuwt

en krijst: gloria, gloria

dood, dood, in dezelfde euforie

en alles is weer als toen, maar na de parade,

aan het eind van deze eeuw, ligt

vertrapt in de modder

het masker van de Mens

.

Uit: Balkonscènes aan het water

 

Uitslag gedichtenwedstrijd 2011

En de winnaars zijn…

De uitslag is binnen. De jury heeft haar werk zeer grondig gedaan en hieronder kun je het juryverslag lezen en natuurlijk de winnende gedichten lezen. Ik zal zo spoedig mogelijk contact opnemen met de winnaars.

Ik wil alle inzenders heel hartelijk bedanken voor hun enthousiasme, hun inzendingen en hun geduld. En ik wil de jury, Henriette Faas en Bep van Wely van Uitgeverij de Brouwerij bijzonder hartelijk danken voor hun jurywerk en hun prachtige inhoudelijke verslag.

En nu niet langer gewacht, hier is het eindoordeel van de jury:

Thema:

Van een schrijfwedstrijd met een particulier thema als ‘intiem portret’ valt te verwachten dat het veel gedichten met sentiment en emotie oplevert. Welk thema een gedichtenwedstrijd ook heeft, de vaardigheid van de dichter komt tot uiting in het verbeelden van het thema, waarbij het de kunst is, dit thema te vangen in een beeld zonder het letterlijk te benoemen. Toch zijn er inzendingen die (behalve in de titel) veelvuldig de woorden ‘intiem portret’ bevatten. Poëzie is niet het letterlijk verwoorden van particuliere gevoelens, maar juist het overdrachtelijk maken van de werkelijkheid, het universeel maken van je eigen beleving. Goede voorbeelden van het verbeelden van dit thema zijn die gedichten waarin voor ‘intiem portret’ een metafoor werd gebruikt, zoals zichzelf als een boom zien, een brief van een overleden geliefde, een houten zitbank, een dierentuin bij nacht. Maar ook minder tastbare elementen zoals de angst om dement te worden, de geboorte van een kind of de dood van een verslaggever in oorlogsgebied. In een enkel geval is de metafoor juist weer wat vergezocht. Ook komt het voor dat een gedicht wel veelbelovend is door de titel – die een originele weergave is van het thema – maar dat in het gedicht zelf die belofte niet wordt waargemaakt. Het nadeel van een thema is dat het lijkt alsof dichters zich in alle bochten moeten wringen om aan bepaalde eisen te voldoen die niets met het poëtisch gehalte te maken hebben, en dat is jammer. Zeker als het thema op zich geen ander doel dient dan de dichter te inspireren. De meeste dichters hebben dat voorzetje niet nodig. Bovendien zal de helft van de inzenders een gedicht tevoorschijn toveren (al of niet uit voorraad) dat ook voor wedstrijden met een ander thema ingezonden kan worden. Zo zouden veel gedichten die wij voor deze wedstrijd ontvingen ook prima passen in tal van thema’s rond verdriet, geluk, angst, jaloezie, liefde en dood. De jury vond voldoende inzendingen die uitblonken in kwaliteit en originaliteit.

Vorm:

De meeste inzendingen zijn geschreven in een ‘vrije vorm’, dat wil zeggen: zonder vaste regels voor wat betreft aantal regels, rijmschema, metrum en ritme. Een paar sonnetten voldoen wel aan de vereiste kenmerken, maar zoals dat bij sonnetten vaker het geval is, wordt het door de strakke eisen, moeilijk de inhoud ongedwongen neer te zetten. Regelmatig is er bij een sonnet door het goed opgebouwde metrum wel een mooie cadans, maar tevens sprake van voorspelbaar rijm of ‘rijmdwang’, het naar een rijmwoord toe moeten schrijven, waardoor de inhoud van de versregel ondergeschikt wordt.

Stijl:

Een aantal van de ingezonden gedichten staat bol van clichés. Er wordt dan weinig origineel beeldspraak gevonden en vooral vaak vanuit ik-perspectief geschreven. Een enkele keer wordt het tegenovergestelde, een overdaad aan zelfbedachte, dus originele metaforen binnen een gedicht gezien, maar overdaad schaadt en maakt het gedicht slecht leesbaar, bombastisch en moeilijk invoelbaar. In de gevallen dat met mate originele beelden werden gevonden, was het gedicht inhoudelijk niet altijd voldoende of liet de uitwerking qua vorm en stijl te wensen over. Grammaticaal werden erg veel onjuistheden aangetroffen. Ook in gedichten die voor wat betreft thematiek, vorm of inhoud wel iets te bieden hadden, was de schijfstijl niet altijd bijzonder genoeg om van een goed gedicht te spreken. Niet alleen rijm en ritme, maar ook klankelementen zijn belangrijk. Om daar goed gebruik van te maken moet de dichter – evenals bij rijm – subtiel gebruik maken van de mogelijkheden die alliteraties (beginrijm) en assonanties (binnenrijm) bieden. De kunst is dus, deze goed te doseren en geen overmaat aan dezelfde klank door het hele gedicht heen gebruiken zodat dit storend wordt.

Inhoud:

Uiteraard mag bij een wedstrijd een al eerder geschreven gedicht gebruikt worden als dit goed past binnen het thema. Bij meerdere gedichten is het duidelijk dat men ‘een oudje’ van stal had gehaald en er een nieuwe titel boven had gezet om aan het thema te voldoen. Deze gedichten zijn regelmatig nogal persoonlijk/particulier van aard. Bij andere is het juist weer te duidelijk dat naar het onderwerp toe is geschreven. In dit soort gevallen komt het nogal gekunsteld over en wordt het een ‘gelegenheidsgedicht’. Tot slot zijn er nog de gedichten die te ver van het thema af staan. Uiteindelijk is ieder gedicht op zich al een intiem portret en zou dan ook met een beetje goede wil de breedte van dit thema eindeloos opgerekt kunnen worden.

Samenvatting juryrapport en bekendmaking winnende gedichten

Bovenstaand overzicht is bedoeld om deelnemers inzage te geven in de beoordelingscriteria waarmee de jury tot haar oordeel is gekomen omtrent onderstaande winnende gedichten. Deze voldoen alle aan de eisen die wij stellen aan een gedicht voor wat betreft thematiek, originaliteit, stijl, vorm en inhoud. Bij de 207 gedichten die wij beoordeelden waren er 180 bij van dichters boven de 18 jaar. Ongeveer de helft daarvan voldeed niet aan de door ons gestelde norm. In de categorie tot 18 jaar werden 27 gedichten ingestuurd, waarbij de kwaliteit echter verrassend goed was. Daarom vonden we het gerechtvaardigd om deze in een aparte categorie te beoordelen.

De jury is na het lezen van alle inzendingen blij verrast en unaniem van mening dat de door haar gekozen gedichten – zowel in de categorie Volwassenen als in de rubriek Jeugd – aan alle voorwaarden voldoen voor een goed gedicht en kan dan ook stellen dat deze in alle gevallen de elementen bevatten die een gedicht verheffen tot poëzie.

Categorie Jeugd:

1.

——————-
Gedicht nr. 174, leeftijd 16 jaar, naam: Tugba Nur Karkide

Zonder titel

Ik zag hem kijken vanuit mijn ooghoek
Zijn haren wapperend in de lucht

De zon die weer eens aan de hemel stond
verraadde de tranen in zijn ogen
die als de bladeren van de herfst
de natte grond vonden

Ik wou zijn trillende handen vastpakken
zijn volle lippen aanraken

Ik zocht een plekje gebroken hart
en droogde zijn tranen
met mijn mouw

Toen hij naar me op keek
toverde hij een glimlach

en zei de woorden
die ik nooit vergeet

——————-

Jury:

De eerste prijs in de categorie Jeugd tot 18 jaar is voor de talentvolle zestienjarige dichteres Tugba Nur Karkide. Zij maakt een klein moment groot door rake, maar tevens genuanceerde beschrijvingen in subtiele taal door middel van een zeer beheerst gebruik van beeldspraak en het weglaten van de belangrijkste woorden. Daarmee geeft zij de lezer ruimte om die zelf in te vullen. Grote klasse!

2.

——————
Gedicht nr. 133, leeftijd 15 jaar, naam: Eline Phoa

Scherven

Op de koude vloer, mijn voeten
Ontmoeten de scherven
Kapot gevallen glas

Mijn ogen
Ontdekken in de stukken
Gelogen gedachtes

Mijn handen
Proberen te lijmen
Wat belandde op de grond

Tegenover me, de spiegel
Vertoont gepriegel met de lijm
Zichtbaar nog, de scherven

Van mijn gebroken
Mijn gelogen
Portret

——————–

Jury:

De vijftienjarige Eline Phoa lijkt een veelbelovend dichteres. Zij beheerst de techniek om beeldende poëzie te schrijven en maakt daarbij op een natuurlijke manier gebruik van alliteratie en assonantie in elke strofe. Op een regel na is de vormgeving van het gedicht (bewust?) symmetrisch. Met ‘Scherven’ benadert Eline het thema op zeer originele wijze.

3.

——————
Gedicht nr. 100, leeftijd 15 jaar, naam: Kinha de Almeida Guimarães

Oud Karton

Daar zit hij als een koning,
verheven boven het licht,
zijn ogen half gesloten,
het gebroken hart gedicht,
in alle stilte weer opnieuw
in een tomeloos gevecht

Met woorden woest en radeloos,
met zinnen zeldzaam, vreemd
ideeën broos gevangen in een bejaarde doos
die lekt, die stinkt, die niet beschermt
niet redt, niet wint, niet helpt
tegen de regen van daarnet

Hij weet het goed, de oude man
Lang leven zal hij niet,
noch dichten, noch verhalen
over zijn innigste verdriet
Karton is slap en met de jaren
verpulverd wat eens bergen kon

Al had het eeuwig lief.

———————-

Jury:

De vijftienjarige Kinha heeft met ‘Oud Karton’ een weergaloos gedicht geschreven, waarin het thema op originele en poëtische wijze doeltreffend is verbeeld. Er werden mooie klanken gevonden maar de volrijm ‘radeloos – bejaarde doos’ is wat ons betreft een pareltje. De vorm van het gedicht is goed gekozen, waarbij de laatste zin wat ons betreft niet eens meer nodig is.

Categorie Volwassenen:

1.
———————

Gedicht nr. 197, leeftijd 42 jaar, naam: Janine Huson

Yu Zhitao

Ze was niet van mij, ze nam de kleur aan
van een andere vrouw. Die durfde zich vast geen
moeder te noemen, die gaf al die vingertjes
weg en het ronde van haar gezicht.
Die zijn wij kwijt en alle drie leven wij
rond datzelfde gat waar een kind in verdween.

Tien is ze nu. Staat op haar waveboard,
voetbalt op straat, slaapt graag uit.
Soms, met laat licht, als ze met stro sjouwt
voor haar konijnen, verschijnt rondom haar
een modderig erf, ommuurd, met magere
kippen. Roept iemand iets in een toonval

ons zeer onvertrouwd. En daar, in een deur
staat een vrouw, hetzelfde dikzwarte haar,
dezelfde rechte rug. Ook zo’n kuiltje. Ze kijkt
mij niet aan, ze kijkt naar haar dochter. Ik draai
de kraan dicht, roep naar buiten: denk je
ook aan water en wortels?

——————————–

Jury:

‘Yu Zhitao’ is een aangrijpend filmisch prozagedicht waarin het ogenschijnlijk doodnormale, diepte krijgt door het beeld halverwege in een andere dimensie te plaatsen. Hierdoor wordt de lezer een bijzonder intiem moment gegund waarin ook nog ruimte is voor verbeelding. De perspectiefwisselingen komen onverwacht en zijn prachtig. De timing is zeer goed.

2.

———————-
Gedicht nr. 78, leeftijd 65 jaar, naam: Anneke Wasscher

mijn brieven

de letters op papier, het zijn
geen levenstekens meer, ze
bleven steken in verlangen
dat voorbij ging

bericht had ooit karakter van
van gedicht, danste op maat
van een rondeel, zong zachte
woorden weer

verwachting was verpakt in
ongeschonden wit, maar
inkt schreef in het zwart
van weten

het lief kent soms een eind
de taal werd wees en zocht
vergeefs betekenis in
onbegrepen zin

de brieven in het laatje willen
liever niet meer aangeraakt
te vaak zijn ze bezocht
op een waarom

——————-

Jury:

Het gedicht ‘Mijn brieven’ is ritmisch zonder vaste vorm, waarbij Anneke Wasscher mooi gebruikt maakt van alliteratie en assonantie. De regellengte is goed gekozen op inhoud, en zorgt ervoor dat het gedicht prettig leest en optisch rust uitstraalt, wat perfect past bij de inhoud. Het thema dringt zich niet op, maar is subtiel verweven in het beeld.

3.
———————–
Gedicht nr.  29, leeftijd 48 jaar, naam: E. Pokorni

Zelfportret

het is nog vroeg:

de lente laat mij bleker schijnen dan ik was

opgehangen aan de dode lijnen

van de winter, die met poppen speelt

ik pak woorden met penselen op

mijn mond braakt een palet

een lucht die tonen sust zoals een middagslaap

het is nog vroeg, de lente laat

  ————–

Jury:

Op het eerste gezicht een kort gedicht zonder traditionele vorm. Bij het lezen verrassen de ritmiek en een waaier van klankkleuren, door waarschijnlijk bewust gekozen assonanties.

De dichter E. Pokorni maakt op een bijzondere manier gebruik van mooie, functionele woordspelingen en enjambementen, waardoor het gedicht bij vaker lezen steeds nieuwe beelden prijsgeeft en het uiteindelijk veel meer is dan het aanvankelijk lijkt.

Gedichtenwedstrijd 2011

Thema: Intiem portret

 

Wat zijn de voorwaarden:

– iedereen mag meedoen, van jong tot oud

– gedichten kun je me toesturen, uitsluitend via de mail naar: woutervanheiningen@yahoo.com

– het gedicht moet in het Nederlands zijn en maximaal 30 regels bevatten (inclusief witregels)

– per persoon mag  één (1) gedicht worden ingezonden (voorzien van naam en leeftijd)

– het gedicht in een bijlage meesturen, bij voorkeur in Word, 12 punten, Times new Roman)

– het gedicht mag niet eerder bekroond zijn geweest

– het gedicht kan worden ingestuurd tot en met 30 april 2011

– de winnaars zullen bekend worden gemaakt op dit web-log in de maand mei van 2011

– de jury bestaat uit Henriette Faas en Bep van Wely van uitgeverij de Brouwerij.

– de nummers 1 t/m 3 zal ik plaatsen op mijn web-log

– de winnaars krijgen een juryrapport

– de eerste prijs zijn exemplaren van mijn bundels ‘Zichtbaar alleen’ en Je hebt me gemaakt met je kus’ alsmede een boekenbon, de nummers 2 en 3 krijgen een bundel van mij.

– over de jurering kan niet worden gecorrespondeerd

– ik zal geen deel uitmaken van de jury, de jury krijgt de gedichten geanonimiseerd ter beoordeling (alleen de leeftijd)

 

Jury Gedichtenwedstrijd 2011

Henriette en Bep

.

De juryleden van mijn gedichtenwedstrijd 2011 zijn bekend.

Het zijn Henriette Faas en Bep van Wely van uitgeverij de Brouwerij. De uitgeverij waar ‘Zichtbaar alleen’ is uitgegeven en waar mijn volgende boek ‘Zoals de wind in maart graven beroert’ wordt uitgegeven.

Meer informatie over uitgeverij De Brouwerij is hier te vinden.

Kijk voor de voorwaarden van de gedichtenwedstrijd onder Archieven bij januari 2011.

Optreden geslaagd

5 april 2008

Het optreden tijdens de kunst- en atelierroute in Maassluis (in het witte kerkje)  van afgelopen zaterdag was een succes. Samen met de Haagse dichters Jeroen de Vos en  David Muiderman  en Karel Kramer uit Delft  werd er voorgedragen in sessies van ongeveer 20 minuten afgewisseld door muziek van Meike Veenhoven uit Utrecht op de piano.

De Gedichten van Jeroen, David en Karel sloten mooi aan bij mijn gedichten maar waren toch weer heel anders. De muziek van Meike vond ik erg mooi, haar liedjes en haar stem prachtig.

Tussen 11 en 2 uur hebben we zo 4 sessies afgewerkt en er was steeds aardig wat publiek dat in en uitliep (maar dat is het idee van zo´n route). Al met al zijn er tijdens onze optredens zo´n 50 a 60 mensen geweest.

Kortom een mooi initiatief van Henriette Faas en zeker de moeite waard om volgend jaar te herhalen!

Binnenkort zal ik hier wat foto´s van de optredende dichters en muzikante plaatsen.

English version

The performance during the Artroute in Maassluis (in the white church) on saturday was a succes. Together with the poets Jeroen de Vos and David Muiderman (The Hague) and Karel Kramer (Delft) I performed in sessions of about 20 minutes. These sessions were made complete with the music of Meike Veenhoven on piano (Utrecht).

The poetry of Jeroen, David and Karel were complimentary to my poetry and the music by Meike I liked a lot, her songs and her voice were beautiful.

Between 11 and 14 hours we did about 4 sessions and all together some 50, 60 people came to listen and watch.

The initiative of Henriette Faas deserves an encore next year!

I will display a photo of the performing artist on this weblog very soon.

"Bij een dichter denk je toch aan iemand anders"

Verslag van een debuut
Op zaterdag 22 december was dan eindelijk de presentatie van het debuut van Wouter van Heiningen en Ruben Philipsen. Hun boek ‘Zichtbaar alleen’ werd gepresenteerd voor een zaal met zo’n 100 belangstellenden.
De middag werd geopend door burgemeester Karssen van Maassluis die in zijn openingswoord aanhaalde dat hij zelf uit de boekenwereld afkomstig was. Poëzie is een kleine maar belangrijke markt, sprak hij. Ook sprak hij zijn verwondering uit over het feit dat Wouter als Dichter ging debuteren. Dichters dat zijn meestal wat warrige types met rommelig haar en erg op zichzelf. Daar kon hij zich bij Wouter niets bij voorstellen. Zijn favoriete gedicht (Zichtbaar alleen, het titelgedicht) werd na zijn toespraak vertolkt door zangeres/celliste Wilma Paalman. Zij had voor deze gelegenheid twee gedichten op muziek gezet.
Hierna was het de beurt aan uitgeefster Henriette Faas. Zij sprak over het proces van het maken van het boek, dat ze te maken had met twee mensen, de een een perfectionist en de ander heel nuchter. Dat juist deze combinatie werkt bleek uit haar woorden dat dit een prachtig, met veel zorg omgeven boek had opgeleverd. Ook ging zij nog in op de titel. Voor uitgevers is het belangrijhk dat er niet al een boek is met dezelfde titel. Zij had de titel gegoogeld en daar bleken vele hits te zijn op zichtbaar alleen maar telkens met een komma tussen de zichtbaar en de alleen.
Daarna was het woord aan Wouter.
Hij refereerde aan het voorpagina artikel dat in de Kersteditie van de Schakel (Maassluise courant) was verschenen. In dit interview verteld hij dat hij met zo min mogelijk woorden zo veel mogelijk probeert te zeggen maar dat in het dagelijks leven hij juist heel veel woorden gebruikt. Ook in deze speech zou hij zichzelf geen beperkingen opleggen.
Daarna vertelde hij over de ontdekking die hij deed op 15 jarige leeftijd. Toen schreef hij zijn eerste gedichtje (een heel slecht gedichtje zo melde hij). Vanaf dat moment wist hij dat gedichten schrijven zijn ding zou worden, met een paar goed gekozen woorden zoveel mogelijk zeggen. In de jaren die volgde zou hij nog vele gedichten schrijven, heel veel slechte ook maar in de loop der tijd had hij zichzelf verbeterd en had hij zijn eigen stijl ontwikkeld die goed genoeg was om mee naar buiten te treden.

Hierna vertelde Wouter over de werkgroep Letteren waarvan hij deel uitmaakt. Deze werkgroep heeft de afgelopen jaren vele projecten georganiseerd in Maassluis rondom poëzie. In eerste instantie met het sociaal maatschappelijk werk, de werkgroep PICO (project InterCulturele Ontmoetingen) en later met de mensen uit de huidige bezetting. Hij vertelde ook dat hij met deze werkgroep in contact was gekomen met henriette Faas, als dichter en als uitgever. Zij heeft in 2006 de bundel Dichter in de buurt uitgegeven waarvoor amateur dichters en scholieren gedichten hadden geschreven.
Wouter sprak de hoop uit dat onder deze scholieren er 1 of 2 zouden zijn die dezelfde ontdekking hebben gedaan die hij deed op zijn 15e jaar.
Daarna riep hij de werkgroep leden naar voren (Lida Kersten, Henk Kuipers, Juan Heinsohn, Otto Zeegers en de afwezige Pero Senda) en overhandigde hij de eerste exemplaren van het boek aan hen.
Tot slot droeg hij een tweetal gedichten voor.
Hierna vertolkte Wilma Paalman op bijzondere wijze het gedicht Luiheid (uit de 7 hoofdzonden) en sloot Henriette het officiële gedeelte.
Wouter en Ruben namen plaats achter de boekentafel om te signeren.
Het was een prachtige middag met vele mooie ontmoetingen waaraan beide auteurs zeer goede herinneringen zullen bewaren.