Personal touch and poetry

Anthony Pierson

.

Op het web kwam ik per ongeluk op een website waar een verhaal was geschreven over de helende kracht van de ‘aanraking in combinatie met poëzie’.

Anthony Pierson is een verpleger in een ziekenhuis waar hij werkt op een afdeling waar onder andere comapatiënten worden verpleegd. Tijdens een nachtdienst was hij bij een patiënt die in coma had gelegen en daar tijdens zijn dienst langzaam uit kwam. De patiënt kon niet bewegen of communiceren. Gedurende de dienst hield hij de hand van de comapatiënt vast en met zijn andere hand maakte hij een tekening waarin een gedicht was verwerkt.

Als de patiënt onrustig werd verhoogde hij de warmte en de druk van zijn hand op die van de patiënt. Tegen de ochtend toen zijn dienst erop zat was de tekening klaar en kreeg hij contact met de patiënt. Veel meer dan naar elkaar het vredesteken maken was het niet maar er was communicatie. Later kreeg hij de zorg over hem toegedeeld en de eerste keer dat ze elkaar weer zagen maakt de patiënt het vredesteken tegen Anthony.

Een mooi verhaal over hoe aanraking kan helpen bij een ziekteproces, maar uiteindelijk gaat dit blog over poëzie daarom de tekening en een deel van het gedicht dat Anthony schreef.

.

You may not know it,
but I am the lost and lonely poet.
My eyes may blankly stare and my face sag long,
but I assure you, I am alive inside.
Just hold my hand and you will see
there is a yet fire raged in me.
Do not give up hope my one and only friend,
for you will find me again in the end…

.

Het hele verhaal staat op: http://intermountainhealthcare.org/blogs/2014/12/using-the-power-of-personal-touch-poetry-art-help-a-patient-find-peace/