Site-archief
Oud gedichtje
Van voor 2008
.
Ik krijg zo nu en dan de vraag hoe lang ik al gedichten schrijf en hoe dat dan gegaan is. Ik schreef er al over (mijn eerste gedichtje schreef ik op mijn 13e jaar) en ook over het gegeven dat wanneer ik nu die versjes en gedichten terug lees ik me bijna schaam voor de rijmdwang en de onnozelheid. Toch zijn ze me dierbaar die vroegere gedichten. Daarom plaats ik er zo nu en dan eentje op dit blog.
Ter aanmoediging van jonge dichters (die vaak veel betere poëzie schrijven dan ik vroeger op die leeftijd) om te laten zien dat oefening kunst baart en er ontwikkeling mogelijk is en voor het plezier uiteraard. Daarom dit keer een kort gedichtje van vroeger, ergens halverwege de jaren 80′.
.
Wandeling
.
Die avond, wandelen wij,
met in ons rug
(voor de aanschouwers)
het tegenlicht,
richting heinde en ver
.
eenieder zal ons passeren
zonder enige vorm
van vermoeden
omtrent doel van onze gang
en spoor onzer gedachten
.
en wij, ach
gezien onze gedachten
en de richting waarin wij
ons begeven, gaat alles
ons, ten enen male,
volledig voorbij
.
Mens en gevoelens
Strand
.
Hoewel ik in 2007 voor het eerst naar buiten kwam met mijn gedichten door samen met Ruben Philipsen de bundel ‘Zichtbaar alleen’ te publiceren (waar dit blog naar vernoemd is) is in de jaren ’80 van de vorige eeuw al eens een gedicht van mij gepubliceerd in het tijdschrift ‘Mens en gevoelens’ van Paul Haenen of eigenlijk van zijn alter ego’s Margreet Dolman en Dammie van Geest. In dit cultureel/humoristische tijdschrift was plaats voor gedichten, verhalen, columns, tekeningen en foto’s. Ook ik heb, ik denk in 1989, een gedicht opgestuurd (dat kon als abonnee) en toen werd dus voor het eerst een gedicht van mij gepubliceerd. Het gedicht was getiteld ‘Strand’ en er werd door een andere abonnee waarvan ik nu de naam niet meer weet, een tekening bij gemaakt.
Dit is het gedicht.
.
Strand
.
Daar loopt ze
het doldrieste water
met haar benen doorklievend
en dan ineens rent ze
terug naar mij
.
“kwallen” zegt ze.
.
Oud gedicht
Uit de jaren ’80
.
Vandaag maar weer eens een gedicht uit de oude doos, geschreven in 1985 denk ik. Ongetwijfeld heb ik mijn inspiratie opgedaan destijds aan het strand dat op zo’n 5 minuten van mijn huis vandaan ligt.
.
Badplaats
.
Zand
gedachteloos strand
sterk hiërarchisch bemand
.
loop
lichamen te koop
besmeurd, geurende stroop
.
warm
rijker en arm
“leg niet te zeuren, darm!”
.
wind
moeiteloos bemind
aan de kinderen geen kind
.
gaan
langzaam opstaan
losgerukt uit paradijselijk bestaan
.
Schilderij: Hans Versfelt (https://hansversfelt.wordpress.com)
Gedichtje van vroeger
Gedicht uit 1986
.
Uit de oude doos maar weer eens een gedicht van mijn hand, dit keer uit 1986 met de titel ‘Kijk’.
.
Kijk
.
Je ogen, vochtig
kregen vat op mijn gemoed
en deden mijn gezicht
serieus plooien.
zo voelde ik dat.
.
Hoe jij mij zag
bleef een raadsel
in je ogen
las ik enkel
nattigheid
.
Oud gedicht
Uit begin jaren tachtig
.
Het lijden van de jongen W.
.
Alweer zit ik,
met in mijn hoofd jouw belofte,
aphatisch te staren
naar een nauwelijks
interessante plint
.
Je foto buiten mijn gezichtsbereik.
Teveel van jou in momenten
van twijfel, hardnekkig ontwijkend
.
Dus sta ik op, loop van je weg
en schenk mezelf een borrel in.
Toch weer iets dat ook jij zou doen.
Pruikje
Oud gedichtje
.
Zoals de oplettende lezer van dit blog weet, plaats ik af en toe een gedichtje van vroeger, toen ik nog jong en onervaren was. Dit is zo´n gedichtje uit eind jaren 80, begin jaren 90. Zoals je ziet was ik lekker aan het rijmen en allitereren.
.
Pruikje
.
Pruikje
pront pruikje
plat buikje
.
rood en rond
rond gezond
lippen, mond
.
rode haren
wilde gebaren
.
ziel en lichaam
lijf en geest
schoonheid en het beest
.
Oud gedichtje
Van voor 2008
.
Ergens uit de jaren ’80 van de vorige eeuw een gedichtje van mijn hand.
.
Verwarring
.
Slaap je niet
dan toch in een roes
.
laat je schrijfsels,
je ingehouden bedenksels,
glimlachende sculpturen
mijn revue passeren
.
en kan ik enkel
gissen
naar wat ik hoop
.
Art by Julie Tremblay (reflections)
Als je dichtbij bent
Gedichten van voor 2008
.
Zoals veel dichters heb ook ik, in het begin wel Engelse gedichtjes geschreven. Later vertaalde ik nog weleens een gedicht in het Engels zodat Hongaarse relaties ( Ik kwam toen nog weleens in Hongarije i.h.k.v. zusterstad uitwisselingen) ze ook konden lezen. Zie de eerste jaren van dit weblog. Uit die tijd een gedicht met de titel ‘When you are close’. Niet in het beste Engels maar misschien toch aardig als voorbeeld van een ouder gedichtje.
.
When you are close
.
When your mouth speaks
there is diamond not glass
how your eyes watch me
with glittering not shade
your words sound like
marble not brick
while your hair
touches silk not cotton
and all the time
I spent in your presence
i’m floating on air
drifting on waves
of passion I feel
when you are close
.
Ouder gedicht
De dichter ontmaskerd
.
Zoals veel dichters ben ook ik ooit begonnen met het schrijven van gedichten op jonge leeftijd. Ik heb al mijn gedichtjes en rijmsels (want dat waren het vaak) bewaard. Zo nu en dan publiceer ik hieruit wat op dit blog. Om te laten zien dat door veel poëzie te lezen en te schrijven je wel degelijk een ontwikkeling kan doormaken. Dat je jezelf kun trainen en dat je steeds beter wordt in op te schrijven wat je eigenlijk wil zeggen. Dit gedicht dateert uit begin van de 21ste eeuw.
.
De dichter ontmaskerd
.
‘Peilloze diepten’ zei je
en ‘omfloerste gedachten’
‘doorwrochte zinnen’
en ‘latent temperament’
.
Ik vroeg me af
waar zich dat dan
allemaal wel bevond
.
Bij mij?
.
Ik deed maar wat
tenslotte
.
Oud gedicht
Uit ongeveer 1986
.
Uit mijn persoonlijk archief, een aantal kleine boekjes waarin ik al mijn gedichten heb geschreven sinds mijn allereerste gedicht (ook te lezen in de rubriek Gedichten van voor 2008), het gedicht Pavlov’s reactie.
.
Pavlov’s reactie
.
Vrijdagmiddag
op het tijdsein van vier uur
trekt hij z’n grijs gestreepte
vest recht
.
knoopt z’n colbertjasje dicht
en begint zijn bureau
op te ruimen
.
over precies vijftien minuten
staat hij klaar
voor vertrek
.
