Site-archief
Limerick 2020
#Stanzas
.
Ieder jaar worden er in Europa in twee landen Culturele hoofdsteden gekozen. Dit gebeurt al vanaf 1985 toen Athene (toen nog in 1 land) het spits afbeet. In 1987 was Amsterdam aan de beurt, in 2001 Rotterdam en in 2018 is Leeuwarden een van de culturele hoofdsteden van Europa ( in de tussenliggende jaren waren er nog vele andere steden Culturele hoofdstad uiteraard ). In 2020 mogen Ierse steden een gooi doen naar deze titel. De stad Limerick (waar de versvorm naar vernoemd is) doet een gooi naar deze benoeming met onder andere het project ‘Poetry goes 3D’ van de poëzie- en prozagroep Stanzas.
Acht dichters uit Stanzas, kregen de opdracht om gedichten te schrijven voor Limerick 2020. Stanzas stimuleert de ontwikkeling van jong literair talent door middel van reguliere bijeenkomsten en evenementen. Deze diverse groep schrijvers omvat: Melanie White, Aoife Deegan Donnellan, Emer Hayes, Caleb Brennan, RG Allen, Rachel Armstrong, Shane Vaughan en Nina O’Donovan. Citaten uit hun geselecteerde gedichten zullen binnenkort op mysterieuze locaties in en rond de stad waar te nemen zijn, waardoor er interactieve poëziepaden worden gecreëerd.
Ze roepen de inwoners van Limerick op om foto’s te nemen van deze poëzie en te delen via Instagram, Facebook en Twitter (@Limerick2020). Op de website van Limerick2020 kan dan het volledige gedicht worden gelezen. In juli verschijnt dan ook een papieren magazine met alle poëziepaden in de stad. De website van Limerick2020 is http://www.limerick2020.ie
Hier een gedicht van één van de Stanzasdichters Melanie White getiteld ‘The tigress’
.
The Tigress
.
The power and poise in her stride;
the confident toss of her head;
the hunger that simmered inside.
He longed to approach
but she could tear him to shreds.
He stalked the prowling tigress
addicted to her rage.
She directed his dreams,
he couldn’t rest or digress
till he’d put her in a cage.
He clipped her claws,
he filed her teeth,
extracted the venom from the snake.
To prove his superiority
her spirit had to break.
Intoxicated by his need to possess,
he didn’t realise that
once he’d collared the tigress
and muted her wildness
he wouldn’t love her as a pussycat.
.
Dichter op verzoek
Deel 1
.
Na meer dan een jaar de Dichter van de maand in het zonnetje te hebben gezet op de zondag, wil ik vanaf nu een nieuwe categorie beginnen op diezelfde zondag: Dichter op verzoek. Door te reageren op dit blog (of via één van de andere kanalen zoals Facebook, Instagram of Twitter) kun je me laten weten aan welke dichter of aan welk gedicht ik aandacht zou moeten besteden.
Vandaag de eerste keer en op verzoek van Janneke Langerak het gedicht ‘Het lied der dwaze bijen’ van de Haagse dichter Martinus Nijhof (1894 – 1953). Nijhof debuteerde in 1916, met de bundel ‘De wandelaar’. In 1924 publiceerde hij ‘Vormen’. In romantische verzen uitte hij zijn gevoelens van angst, eenzaamheid en het verlangen naar ongerept kind te zijn. Hij deed dat in toegankelijk Nederlands. Nijhoff publiceerde ook in het tijdschrift Het Getij (1916 – 1924) dat zich als tegenhanger van de stroming van de Tachtigers profileerde.
In de verhalende gedichten ‘Awater’ (uit ‘Nieuwe Gedichten’, 1934) en ‘Het uur U’ (1936/1937) weet hij op bijzondere wijze het mysterie achter alledaagse dingen en gebeurtenissen te beschrijven, in een stijl die steeds meer neigt naar spreektaal.
Uit de bundel ‘Nieuwe gedichten’ uit 1934 het gedicht.
.
Het lied der dwaze bijen
.
Een geur van hooger honing
verbitterde de bloemen,
een geur van hooger honing
verdreef ons uit de woning.
Die geur en een zacht zoemen
in het azuur bevrozen,
die geur en een zacht zoemen,
een steeds herhaald niet-noemen,
ried ons, ach roekeloozen,
de tuinen op te geven,
riep ons, ach roekeloozen
naar raadselige rozen.
Ver van ons volk en leven
zijn wij naar avonturen
ver van ons volk en leven Janneke Langhet
jubelend voortgedreven.
Niemand kan van nature
zijn hartstocht onderbreken,
niemand kan van nature
in lijve den dood verduren.
Steeds heviger bezweken,
steeds helderder doorschenen,
steeds heviger bezweken
naar het ontwijkend teeken,
stegen wij en verdwenen,
ontvoerd, ontlijfd, ontzworven,
stegen wij en verdwenen
als glinsteringen henen. —
Het sneeuwt, wij zijn gestorven,
wij dwarrelen naar beneden.
Het sneeuwt, wij zijn gestorven,
het sneeuwt tusschen de korven.
.
Voor een zeer leesbare en uitgebreide beschrijving van dit gedicht verwijs ik je graag naar de site van dbnl.org http://www.dbnl.org/tekst/_rev002198301_01/_rev002198301_01_0085.php
Van deze plaats af kan ik alles horen
Dichter van de maand april
.
Vandaag de laatste dichter van de maand (voorlopig). Vanaf mei zal ik op zondag een dichter of gedicht op verzoek plaatsen in de categorie ‘Dichter op verzoek’. Heb je een gedicht of een dichter waarvan je vindt dat deze wel wat extra aandacht verdient, laat me dit dan weten, reageer op deze post of laat het me via Facebook, Twitter of Instagram weten. Nu dus de laatste keer een gedicht van dichter van de maand april Neeltje Maria Min. Een gedicht uit haar bundel ‘Voor wie ik liefheb wil ik heten’ uit 1966 getiteld ‘Van deze plaats af kan ik alles horen’.
.
Van deze plaats af kan ik alles horen
.
Van deze plaats af kan ik alles horen.
Ik hoor de tafel kraken onder het gewicht van borden.
Ik hoor dat er kinderen worden geboren.
Steeds hoor ik kinderen geboren worden.
De kamer vult zich met geluid.
Ik hoor het roesten van het slot.
Ik hoor het rotten van het fruit.
Steeds hoor ik hoe het fruit verrot.
Ik kan alleen maar luisteren en zwijgen,
alleen maar luisteren naar wat mijn vader leest.
Elk woord begint met dat onrustig hijgen.
Ik ben er niet. Ik ben er nooit geweest.
.
De Zeehond
Jos De Haes
.
Via Facebook kreeg ik van Bout Vercnocke een tip over de Vlaamse dichter Jos De Haes (1920 – 1974). De Haes was behalve dichter ook essayist en radiomaker. Hij publiceerde gedichten in het tijdschrift ‘Podium’ (1943-1944), waarvan hij hoofdredacteur was. Hij ontmoette er Frank Meyland, Anton van Wilderode, Hubert Van Herreweghen, en Christine D’Haen.
Daarna publiceerde hij in ‘Poëziespiegel’ waar hij Paul De Rijck, Hubert Van Herreweghen, André Demedts en Albert Westerlinck ontmoette. In 1950 werd hij recensent bij ‘Dietsche Warande en Belfort’ en werd in 1960 redactielid.
In 1961 werd hij diensthoofd van de literaire en dramatische uitzendingen van de BRT en werkte hij aan het programma ‘Vergeet niet te lezen’. Hij publiceerde 4 dichtbundels en gedichten in verzamelbundels. Hij ontving onder andere voor zijn werk de Prijs voor Letterkunde van de Vlaamse provincies, de driejaarlijkse staatsprijs voor poëzie en Guido Gezelle-prijs van de Koninklijke Vlaamse Academie.
Het gedicht ‘De Zeehond’ komt uit de cyclus ‘De Pool’ in de bundel ‘Gedaanten’ van 1954. De gedichten uit die cyclus zitten vol symboliek. Zo ook ‘De Zeehond’ waarin, kort gesteld, de mens vecht tegen de dood met de moed der wanhoop, als een zeehond die onder de ijskorst zwemt maar uiteindelijk toch het ademwak, het leven vindt.
De YouTube opname van Jo De Meyere komt uit een tv-uitzending van rond 1970.
.
De Zeehond
.
Het is te vinden in ’t ademwak
het ijsgat met de smalle schacht,
waardoor ik aan het oppervlak,
liggend in reukzout en koud water,
leven zuig uit sneeuwlichte nacht.
.
IJspegels brekend met mijn tand
zoek ik in ’t licht der sneeuw rondom
en vind haar Engel aan de rand
de vogel keizerpinguin staat er,
een kegel als Haar wijsheid stom
en als Haar eeuwig willen strak
.
Het is te vinden in ’t ademwak,
longpijp in ’t rustigste der vlezen,
diep ademhalen en genezen.
.
De Woordenwisseling
Sjaak Kroes
.
Op 10 februari van dit jaar schreef ik hier over David Julius Caesar Salad, de dichter in Los Angeles met zijn mobiel-poëzie-performance-kunst project waarin gepersonaliseerde getypte gedichten direct worden gemaakt in ruil voor een donatie. Wat schetste mijn verbazing toen ik vorige week bij mij om de hoek, op de kruising van de Frederik Hendriklaan en de Willem de Zwijgerlaan, midden op het kruispunt tegen de Nederlandse equivalent op liep.
Op de stoep tussen de twee rijbanen met op de achtergrond boekhandel Paagman zat Sjaak Kroes van De Woordenwisseling achter een tafeltje met daarop zijn hypermoderne typemachine/tablet. Ik herkende in dit plaatje David Julius Caesar Salad uit mijn blog bericht. Het grote verschil met Sjaak is dat hij er geen geld voor vraagt. Niet op straat in ieder geval, hij is wel te boeken voor festivals en dergelijke.
Ik raakte met hem in gesprek (hij maakt daar ter plekke poëzie dus dan kan ik niet zomaar voorbijlopen) en hij droeg een gedicht aan mij en mijn dochter voor getiteld ‘Paradijsvogel’. Sjaak heeft geen website maar op Facebook is hij te vinden als ‘product/dienst’ als De Woordenwisseling. https://www.facebook.com/De-Woordenwisseling-1031874860208131/timeline
Op zijn Facebookpagina staan verschillende van zijn gedichten hieronder Sjaak in Den Haag en een voorbeeld van een gedicht getiteld ‘Modder’.
Kluger Hans
Literair tijdschrift
.
Via Facebook werd ik weer eens gewezen op het bestaan van het tijdschrift Kluger Hans. Alleen door de naam al zou je nieuwsgierig worden naar wat er achter schuil gaat. Kluger Hans is een in België in 2008 opgericht literair tijdschrift, dat zich richt op jong talent.
Het tijdschrift verschijnt vier keer per jaar, daarnaast publiceert men ook literair werk online en organiseren ze evenementen onder de naam ‘literaire schurft’. Volgens eigen zeggen wordt er nadrukkelijk gezocht naar thema’s met een maatschappelijke inslag, eigenzinnige en authentieke teksten die de verbeelding prikkelen, stimuleren en verwarren en de de verwondering bevorderen.
Als literair magazine kenmerkt men zich door een keuze voor maatschappelijke betrokkenheid en artistieke vorm en inhoud met een oog voor nieuwe namen en talent.
In het tijdschrift staan nieuwe verhalen, essays en poëzie en op de website van Kluger Hans http://www.klugerhans.net/ kun je van alles alvast een voorproefje krijgen.
Uit het aprilnummer van dit jaar twee gedichten over utopie van Ingrid Strobbe.
.
I.
Het ziet er zo (vanuit de lucht) uit:
eerst de kleuren
de vlakken grijs en groen
het bouwmateriaal legt een dorp aan
de straten krijgen namen
de nummering van huizen
een postbode voor het kind dat op geen van hen lijkt
.
dan de mensen en de honden
een kat zo nu en dan naar de overkant
piepende remmen van opa’s
en oma’s kapster in het kapsalon
het kapsel spiegelend
.
een wandeling in de straat aan de hand van voetstappen
een meter door een stap gemeten
aan de hand een kind
een dier
snuffelend bij straatverlichting in het daglicht
springend in de plas van vrolijkheid
om het nieuwe huis dat in afmetingen er over heen gebouwd
er over heen beschermd
.
II.
In mei smijt de mens het ei
eigeel de kleverige nacht
eiwit de dreigende gedachten
het plan valt in een ongeplande slaap
per ongeluk het ongeluk van het wapen dat niet past
dat op een kussensloop elk gedicht uit het hoofd slaat
.
de man in het grootste bed strikt een laatste wens als veters rond haar
poten
.
haar pantoffels zuchten zacht
de trap af
.
de trap op
vanuit de lucht af gezien is het een drama
en toch zingt de maan haar troostend lied
toch ziet de zon dit door de vingers
.
Nog maar wat cijfers
7.500 shares.
Als je op een goede manier omgaat met social media (waaronder alle bekende media als Facebook, Twitter, Blogs etc.) dan hoop je erop dat berichten die je de wereld instuurt worden gedeeld door je lezers/volgers/vrienden.
Zo ook de berichten die ik op dit blog plaats. Inmiddels heb ik 1814 berichten geplaatst en deze zijn 7.500 keer gedeeld. Statistiekliefhebber als ik ben moet ik zo’n mooi rond getal natuurlijk even delen.
Mijn doel om poëzie onder de mensen te brengen gaat een stuk makkelijker en sneller met al dit delen. Waarvoor mijn dank!
.
Code poetry
Code poetry challenge
.
Getipt over code poetry (artikel in de NRC Next) ging ik op zoek en ik vond op Facebook de Code poetry challenge. Deze vorm van poëzie is gebaseerd op C#, Java of C++. Er is zelfs een wedstrijd aan verbonden wie de beste gecompileerde vorm van een gedicht in een van deze programmeertalen kan maken. In hoeverre dit poëzie is, een cross-over tussen poëzie en kunst, of poëzie en visual art? Wie het weet mag het zeggen. Als rafelrandje van de poëzie vind ik het een grappige, toegepaste en ook wel enigszins obscure vorm van poëzie maar toch bevalt het me wel.
Hoe ziet zoiets er dan uit vraag je je nu vast af. Hier een aantal voorbeelden.
Nieuwe poëzie initiatieven
Dichtpodium het Kapelletje en Werklicht Open Podium
.
Het is alweer even geleden dat ik hier schreef over de verschillende poëziepodia in Nederland (wie nog tips heeft; ik hou me aanbevolen). Sinds kort is er een nieuw initiatief van Reinier van Mourik en Frank Vingerhoets in het Kapelletje in Rotterdam en er is het podium van Werklicht (dat al langer bestaat) ook in Rotterdam georganiseerd door Irene Siekman.
Dichtpodium het Kapelletje
Het podium het Kapelletje is in theater het Kapelletje aan de v.d.Sluijsstraat 156 ( ingang Schiekade of ) in Rotterdam en wordt georganiseerd van 14.00 uur t/m 16.00 uur. Het eerst volgende podium is op zondagmiddag 12 april met o.a. Daniël Dee, Els Staneke, Frank Vingerhoets en Eddy Geerlings met muziek van het Silver Lining Vocal Trio.
Meer informatie vind je op https://www.facebook.com/events/822767747783252
.
Werklicht Open Podium
Werklicht is theater/podium en expo op Zuid oftewel een kleinschalig theatertje in Rotterdam Zuid. Werklicht is gesitueerd aan de Putsebocht 74a en 78b. Het Open Podium is één van de vele activiteiten die in Werklicht worden georganiseerd voor met name de inwoners van Bloemhof (de wijk waarin Werklicht ligt). Enthousiaste vrijwilligers en professionals zorgen ervoor dat er voor bewoners van Bloemhof en andere belangstellenden van alles te bekijken, beleven en vooral ook te doen is op het gebied van theater, toneel, exposeren, voordragen en ontmoeten. Kunstenaars en artiesten zorgen ervoor dat er daadwerkelijk iets te zien en te beleven is. op zaterdag 11 april wordt er een Open Podium georganiseerd. Een ieder kan zich opgeven met zang, dans of poëzie. Het Open Podium duurt van 20.30 tot 23.30 en iedere deelnemer krijgt 10 minuten.
Meer informatie vind je op https://www.facebook.com/events/741800369269597
.
Zadelpijn
Bovenop de poëzie zitten
.
Op Facebook zag ik de nieuwste uiting van poëzie van Nanne Nauta van het Utrechts Dichtersgilde. Een zadelhoesje met een gedicht van Nanne.In de aanloop naar 2015, wanneer Utrecht als startstad van de Tour de France zal fungeren heel toepasselijk een zadelhoesje. Nu vind ik al langer dat poëzie op vreemde manieren tot de mens moet worden gebracht. Als mensen op bijzondere manieren in contact worden gebracht met poëzie en gedichten kan dit het gevoel of de interesse voor gedichten alleen maar aanwakkeren.
Zelf heb ik, in de bibliotheek waar ik werk, het zadelhoesje ook ontdekt. Minder poëtisch maar met een knipoog. Wie kent andere voorbeelden? Mail ze me en ik voeg ze toe.
.
