Site-archief
Zo eenzaam als een wolk
William Wordsworth
.
Vandaag precies 10 jaar en 10 dagen geleden deelde ik het gedicht ‘Daffodils’ van William Wordsworth (1770 – 1850) uit 1804 op dit blog https://woutervanheiningen.wordpress.com/2010/09/21/omdat-het-zon-prachtig-gedicht-is/. Het gedicht is één van de klassieke gedichten uit de Engelse literatuur en poëzie.
In 2004 verscheen de bundel ‘De mooiste van William Wordsworth’ in een redactie van Koen Stassijns en Ivo van Strijtem. In deze bundel is een vertaling van ‘Daffodils’ opgenomen van Ivo van Strijtem onder de titel ‘Zo eenzaam als een wolk’.
.
Zo eenzaam als een wolk
.
Zo eenzaam als een wolk alleen,
Die wegdrijft over land en dag,
Zo zwierf ik tot ik plots een zee
Van dansende narcissen zag:
Onder de bomen langs het meer,
Tienduizend dansend heen en weer.
.
De golfjes dansten glanzend mee,
Maar niet zo fraai, zo licht van toon.
Gezelschap lachend en tevree
Als dit, is haast een dichtersdroom.
Ik staarde, staarde maar ik dacht
Niet aan de weelde hier gebracht.
.
Want vaak als ik verzonken lig
In vaag gepeins of ledigheid,
Dan vangt mijn geestesoog hun licht,
De zegen van de eenzaamheid,
Een vreugde die mij diep bevalt:
Narcissen dansend met mijn hart.
.
Boomgedicht
Zazzle
.
Op de website van Zazzle.nl kwam ik een ringband tegen met daarop een tekening van een boom waarin het gedicht van de dichter Wordsworth (1770 – 1850) is verwerkt. De ontwerpster Pearl88 heeft het gedicht verwerkt in de bast van de boom. Een leuke manier om poëzie onder de aandacht te brengen. Het betreft hier het gedicht ‘Daffodils’ uit 1804.
Wil je de tekst van ‘Daffodils’ lezen dan kan dat op deze site (zoek op Daffodills of ga naar 21 september 2010).
.
Omdat het zo’n prachtig gedicht is.
Wordsworth (1770-1850)
.
“Daffodils” (1804)
.
I wander’d lonely as a cloud
- That floats on high o’er vales and hills,
When all at once I saw a crowd,
- A host, of golden daffodils;
Beside the lake, beneath the trees,
Fluttering and dancing in the breeze.
.
Continuous as the stars that shine
.
- And twinkle on the Milky Way,
They stretch’d in never-ending line
- Along the margin of a bay:
Ten thousand saw I at a glance,
Tossing their heads in sprightly dance.
.
The waves beside them danced; but they
.
- Out-did the sparkling waves in glee:
A poet could not but be gay,
- In such a jocund company:
I gazed — and gazed — but little thought
What wealth the show to me had brought:
.
For oft, when on my couch I lie
.
- In vacant or in pensive mood,
They flash upon that inward eye
- Which is the bliss of solitude;
And then my heart with pleasure fills,
And dances with the daffodils.