Site-archief
Poëziebus toer 2017
En dit zijn de dichters
.
De Poëziebus gaat ook in 2017 weer rijden. Voor de derde keer alweer doet de Poëziebus weer 10 steden aan in Nederland en België. Van 4 augustus tot en met 13 augustus komt de Poëziebus naar Rotterdam, Leiden, Leeuwarden, Zwolle, Breda, Brussel, Sint-Niklaas, Herentals, Sint-Truiden en Antwerpen. De komende dagen stel ik een aantal van de dichters voor met een gedicht en informatie over de dichter.
Heidi Koren (1975) debuteerde in 2015 met de poëziebundel ‘Gedachten over een mogelijk einde’ bij Uitgeverij Voetnoot (Antwerpen). Heidi geeft poëzieles aan kinderen en volwassenen en werkt in een boekhandel. Daarnaast is zij moeder, een levensinvulling waar zij, net als van haar dichterschap, nooit één maand huur van kan betalen maar waar zij bijzonder rijk van wordt.
.
Nu zal het dan wel bijna gedaan zijn
.
Nu het gras is gemaaid De voordeur
geschilderd Ik mijzelf een weekendabonnement
cadeau heb gedaan en gestopt ben met roken
Nu we ons bed voor het raam hebben geschoven zodat
we de sterren kunnen zien en jij mij liever hebt dan ooit tevoren
Nu er een bordje naast de voordeur hangt We nieuw
zesdelig servies in de kast hebben staan Nu een leven
nog voor me ligt Nu is het vast heel snel gedaan.
.
Droef het zwieren; een recensie
Niels Landstra
.
Al eerder schreef ik een recensie over een dichtbundel van Niels Landstra (1966), dichter uit Breda. Toen over zijn bundel ‘Nader en onverklaard’. Inmiddels staat Niels aan de vooravond van de publicatie van zijn 4e bundel met als titel ‘Droef het zwieren’ bij uitgeverij Oorsprong.
Ik kreeg deze bundel te lezen voordat hij publiekelijk het licht ziet (zoals bij zijn voordracht op 25 september op het podium van Ongehoord! in Rotterdam, zie hiervoor onder de categorie Ongehoord!) met de vraag of ik er een recensie over wilde schrijven.
Nu was zijn vorige bundel mij bijzonder bevallen dus ik heb hier graag in toegestemd. De nieuwe bundel bevat 32 gedichten en deze zijn geschreven in een zware periode in zijn leven. En dat is in de gedichten, de titels van de gedichten en in de hele sfeer van de bundel te herkennen. Dat zou kunnen betekenen dat het een zware bevalling is om de bundel te lezen maar dat is geenzins het geval.
De taal van Niels Landstra laat zich niet één, twee, drie kennen, je moet zijn taal, zijn zinnen zorgvuldig lezen. Zijn woordkeus, zinsopbouw en poëtische kracht is verrassend en creatief. Ondanks het leed, de beslommeringen en het verdriet in de onderwerpen van de gedichten valt er veel te genieten. Een enkele keer heb ik de zinnen hardop moeten lezen wat mij hielp bij het begrip van de teksten. Soms ook valt Niels in de val van wat ik het gebruik van ‘grote woorden’ noem. Zo komen bijvoorbeeld woorden als galgenmaal en hongernood in het gedicht ‘Voedselbank’ mij wat hoogdravend over.
Toch schaadt dat op geen enkele manier de intentie van de dichter of het gedicht. Tussen de vaak schrijnende gedichten komt de ‘oude vertrouwde romantische’ Niels om de hoek zoals in een gedicht als ‘Bloemenzee’.
In de bundel graaft Niels in zijn ziel (of doet aan soul searching wat eigenlijk een betere omschrijving is) alsof het schrijven van deze gedichten therapeutisch was (wat misschien ook wel zo is), zonder overigens meelijwekkend of zieleknijperig te worden.
De bundel eindigt hoopvol met het gedicht ‘Laatste werkdag’ waarin de slotzinnen zijn:
In de stad zijn nog wereldwijs / de zwervers, die geenzins dralen / zij hebben elke dag een laatste werkdag.
Ik heb uit deze bijzondere bundel gekozen voor het gedicht ‘De kapeltuin’.
.
De Kapeltuin
.
Op het ruisen dat zwiert door de populieren
in bronzen mozaïeken van licht, deinen
zonnebloemen reikhalzend mee als betoverd
door een lofzang die zich over hen ontfermt
.
en de harten roerde van Spanjaarden, Fransen
en de verloren mof. In de hof glanzen
vleugeltjes van insecten bij de waterpomp
warrelen koolwitjes in stille triomf
.
om de goudsbloemen die door hun bladerkronen
gedragen soezen in de schemer, een pastel
van rood en koper dat doopt de percelen
van H.H. Maria/Dymphna’s en haar kapel
.
in het slotstuk van de nacht. Een oplaaiend
houtvuur warmt groentesoep en schildert een fietsje
oranje, bergt de kleine eigenaresse
een bloem uit de tuin in haar slapende hand.
.
Het najaar begint goed
Ongehoord! september podium
.
Na een lange welverdiende vakantie gaat stichting Ongehoord! op zondag 25 september weer van start met een dichterspodium in de centrale bibliotheek van Rotterdam (4e etage, auditorium). De vakantieperiode hebben de bestuursleden van Ongehoord! benut om de inzendingen van de 5e Ongehoord! gedichtenwedstrijd te beoordelen en om zodanig van de bijna 170 inzendingen een shortlist te maken voor de jury om te beoordelen. Hierover zal in de loop van de maand meer bekend worden gemaakt.
Maar dus eerst weer een podium. Op 25 september (aanvang 14.00) hebben al een vijftal dichters toegestemd om hun poëzie te komen voordragen. Dit zijn:
- Gerard Scharn (winnaar Ongehoord! gedichtenwedstrijd 2014)
- Stokely Dichtman (o.a. lid van het collectief Wakkerlicht)
- Niels Landstra (dichter uit Breda, publiceert binnenkort zijn nieuwe bundel ‘Droef het zwieren)
- Jaap van Oostrum (stadsdichter van Maassluis en light verse dichter)
- Martin Wijtgaard (neopostromatisch dichter en dit jaar deelnemer van de Poëziebus)
Meer informatie op de website http://www.stichtingongehoord.com
We zijn nog op zoek naar een muzikant en een prozaschrijver dus hou de websites in de gaten. Toegang op 25 september is als altijd gratis.
.
Kater
Froukje van der Ploeg
.
De dichter/vormgeefster Froukje van der Ploeg (1974) studeerde audiovisuele vormgeving aan de Kunst academie St. Joost in Breda en de opleiding van schrijversvakschool ’t Colofon in Amsterdam. In 2005 ontving ze de Hollands Maandblad poëziebeurs en in 2006 debuteerde ze met de bundel ‘Kater’ bij uitgeverij Nieuw Amsterdam. Haar tweede bundel ‘Zover’ verscheen in 2013.
Uit haar debuutbundel het gedicht ‘Verlenging’.
.
Verlenging
.
Op het terras werkt een langzame jongen
honden vliegen hysterisch langs, meeuwen
worden bootjes op het water naast de opblaasboot
van de meisjes met de vlechten
.
Dames praten hun voeten in nog warm zand
duwen ijsstokjes weg onder hun hand
De zandjongen haalt de bedden weg
bepaalt niet meer de sluitingstijd van de zon
.
Kijkgedichten
Niels Landstra
.
Van Niels Landstra kreeg ik de volgende tip over gedichten op vreemde plekken. Nu is een gedicht op glas, een raam of op een winkelruit niet zo bijzonder (ik heb er hier al vaker over geschreven en er zijn verschillende voorbeelden te noemen) maar dat 1 dichter verschillende ramen van winkels in een (relatief) klein gebied krijgt toegewezen is dan weer wel bijzonder.
Winkeliers zoals een slager, een juwelier, een snackbar en een reisbureau nabij het centrum van Breda, aan het Van Coothplein hebben hun etalageruiten laten beletteren met een aantal van de gedichten van Niels uit zijn bundels ‘Waterval’, ‘Wreed het staren’ en ‘Licht in overvloed’ (werktitel derde bundel, te verschijnen in het najaar van 2014).
.
Hieronder een aantal voorbeelden.
.
Twee kanten van een verhaal
‘2 sides of a story’ in Het Hijgend Hert.
.
In mei 2010 werd het eerste poëzie podium Breed georganiseerd, in samenwerking met Watt’s up, tijdens het Graphic Design Festival in Breda. Voorafgaand aan dit podium en het festival werden mensen via de social media opgeroepen hun mooiste en lelijkste woord aan te leveren bij de organisatie. In totaal werden dat er meer dan 1000. Deze woorden werden mooi of lelijk gevonden vanwege hun vorm, klank of betekenis maar door ze te hergebruiken krijgen ze weer een totaal andere betekenis. Deze woorden werden door Yurr vormgegeven in een bord waarin de woorden gehangen konden worden. De lelijke woorden aan de ene kant, de mooie woorden aan de andere kant. Samen met letterontwerper Nicolás Massi (Buenos Aires, Argentinië) maakte Yurr een woordenboek van verzamelde woorden. In dit woordenboek kun je echter niet hun gewone betekenis opzoeken maar de juist de verschillende interpretaties van de woorden en hun “persoonlijke” betekenis. Het woordenboek was tijdens het festival gratis te krijgen in Het Hijgend Hert.
Op de ramen van het Hijgend Hert konden bezoekers bordjes met woorden in een grafisch grid hangen. Elke week werd een nieuw gedicht gestart. De bordjes zijn tweezijdig, aan de ene kant staat een “mooi” woord, aan de andere een “lelijk” woord. De voorbijgangers lezen aan de buitenzijde dus een ander gedicht, de andere kant van het verhaal. Zij worden uitgedaagd het gedicht te vertalen / ontcijferen of te verbeteren.
Naast dit mooie/lelijke woordengedicht was er ook een leestafel waar naast het woordenboek (dicht)bundels van Kees van Meel, Yvonne Né, Pien Storm van Leeuwen, Leonie Ruissen en Jee Kast waren te zien en lezen.
Hieronder een aantal foto’s van Martijn Stadhouders waarop Yurr te zien is tijdens het vervaardigen van het gedicht in de grid.
.
