Site-archief
Poëzie op straat
Geplaatst door woutervanheiningen
Verlaten poëzie
.
De humor ligt op straat maar soms ligt de poëzie ook op straat. Op http://straatpoezie.nl/ kun je honderden voorbeelden vinden van poëzie die je tegenkomt wanneer je nietsvermoedend (of juist heel vermoedend) op straat loopt. Maar wat misschien nog wel verrassender is, is wanneer je poëzie tegenkomt die iemand heeft achtergelaten in de vorm van graffiti op een muur, een viaduct, op straat (met stoepkrijt) of zoals in Apeldoorn in 2017 op een bord dat iemand op een bankje in een winkelcentrum heeft neergezet. Het aardige van dit soort poëzie is het tijdelijke en vergankelijke. Waar een muurgedicht in bijvoorbeeld Leiden, als het gaat slijten, opgeknapt wordt of weer leesbaar wordt gemaakt, is de verlaten vorm van poëzie juist onderwerp van schoonmaak, verwijdering, of verdwijning.
Het gedicht is wat moeilijk leesbaar daarom hier de tekst van de onbekende dichter @
.
Ik zie ze veel liggen
.
Juist in deze tijd
de eenzame handschoen
we raken ze kwijt
de één zonder ander
één verloren geland
De ander een jaszak
Geen een aan de hand
Ze missen elkaar
Want samen alleen
De handen wat kouder
Tis bijna gemeen
Er komt vast wat warmte
Zo gaat ’t altijd
Nu eerst heerst de kalmte
De handschoen blijft kwijt
.
Geplaatst in Gedichten in de openbare ruimte, Gedichten op vreemde plekken
Tags: 2017, @, anoniem, Apeldoorn, bord, dichter, gedicht, gedichten, gedichten in de openbare ruimte, gedichten op vreemde plekken, graffiti, Ik zie ze veel liggen, Leiden, muren, poëzie, poëzie op muren, Poëzie op straat, schoongemaakt, stoepkrijt, straatpoezie.nl, Verdwijnen, Verlaten poëzie, verwijderd, winkelcentrum
Service information
Geplaatst door woutervanheiningen
Guerilla poëzie
.
Als er iets is waar ik een zwak voor heb dan is het voor spontane ideeën, ingevingen en acties gericht op poëzie en het uiten van dichters. Browsend op het internet kom je dan soms hele mooie voorbeelden tegen. Zoals het voorbeeld dat ik tegen kwam op de website van Andrew Whitehead https://www.andrewwhitehead.net/ over underground poëzie. Ik schreef al eens over het initiatief van de Metro in Londen om het gedrag van reizigers te beïnvloeden middels ‘Poetiquette’. Daar mochten reizigers op de Tumblr site van de metro gedichten plaatsen en de beste en mooiste werden op posters gedrukt en in de metrostations gehangen https://woutervanheiningen.wordpress.com/2016/01/13/subway-etiquette/ .
Maar in diezelfde metro van Londen staan borden van de Service Information. Daarop kunnen mededelingen worden geschreven door de medewerkers van de metro aan de reizigers. Een aantal ‘guerilla’ dichters hebben zich die borden eigen gemaakt. Door boven aan het bord ‘Poetry Corner’ te schrijven en daaronder de datum en een gedicht met weer daaronder de naam van de dichter worden reizigers geconfronteerd met gedichten tijdens hun reizen. Dit kunnen gedichten zijn van bekende dichters maar ook van volledig onbekende dichters of anonieme dichters.
Hieronder een paar voorbeelden. Het eerste voorbeeld is een gedicht van dichter Jehane Markham (1949). Markham studeerde aan de Central School of Art en deed Irish en Film Studies aan de University of North London. In 1974 debuteerde ze met de dichtbundel ‘The Captain’s Death Soul’ waarna ze nog ‘Ten Poems’ (1993), ‘Twenty Poems’ (1999) en ‘Thirty Poems’ (2004) publiceerde. Van haar hand werd het gedicht ‘The Kiss’ geschreven op het Service Information bord.
.
The Kiss
.
In the dark saying goodbye,
I would kiss you on the lips
and begin to cry.
Imagine for once a good outcome
for death. That heaven really
does exist.
At the gate,
all the people that you love.
Waiting to be kissed.
.
Geplaatst in Gedichten in de openbare ruimte, Gedichten op vreemde plekken
Tags: 1949, 1974, 1994, 1999, 2004, aankondiging, Andrew Whitehead, beïnvloeden, bord, Central School of Arts, dichter, dichters, Film studies, gedicht, gedichten, gedichten in de openbare ruimte, gedichten op vreemde plekken, guerilla poëzie, guerilla poetry, Irish studies, Jehane Markham, Londen, London, metro, metrostations, ondergrondse, poëzie, poem, poems, poet, Poetiquette, poetry, Poetry Corner, reizigers, Service Information, Subway, Ten Poems, The Captain's Dead Soul, The kiss, Thirty Poems, Twenty Poems, underground, University of North London
Servet poëzie
Geplaatst door woutervanheiningen
Gedichten op vreemde plekken
.
Over het algemeen denk ik dat ik zo ongeveer wel alle vreemde plekken heb gezien waar poëzie te lezen is. En dan ineens word ik verrast door opnieuw een plek die ik nog niet ken. Plint is bekend van de poëzieposters, de dekbedden en de kussenslopen met poëzie, de bekers en de borden en de transparanten voor tegen het vensterglas.
Wat ik nog niet kende was het gedicht op een servet. Bij vrienden kreeg ik een servet geserveerd met daarop een gedicht van Peter van Lier, met de titel ‘Van die avonden’ en het beviel me. Daarom hier aflevering zoveel van gedichten op vreemde plekken.
.
Van die avonden
.
met huisdieren,
met
.
kinderen ook,
aanvankelijk, in achtertuinen gezeten, wat
keuvelend, wat aaiend, natuurlijk drinkend, en zuchtend
zo nu en dan,
.
met die muggen,
.
totdat men maar naar bed gaat zonder daartoe nu werkelijk
besloten te hebben –
van die avonden
.
waarop men – vreemd voldaan – op wat voor wijze dan ook
echt beseft wat zomer is.
.
Gevonden poëzie
Geplaatst door woutervanheiningen
Zoetermeer
.
Ik heb al vaker geschreven over, wat ik noem, gevonden poëzie. Poëzie die je tegenkomt op plekken waar je het niet verwacht, poëtische uitingen binnen en buiten waar ogenschijnlijk geen idee of plan aan ten grondslag ligt. En vandaag voeg ik weer een vondst toe. Toen ik enige tijd geleden in Zoetermeer de straat in reed waar mijn moeder woont en waar ik een groot deel van mijn jeugd heb gewoond, viel mij een geel bord boven het straatnaambord en een snelheidsbord op. Ik kon niet goed lezen wat erop stond echter. Toen ik weer weg reed uit de straat ben ik even gestopt om te zien wat er nou precies op dat bord stond. Het beelk een ‘gedicht’ te zijn, een tekst met een poëtisch karakter. Het rare echter was dat er in de andere straten in de buurt niet van dit soort borden hingen.
Ik heb een foto van het bord gemaakt en ben daarna op zoek gegaan naar wat dit precies voor een bord was, of het deel uitmaakt van een project en of er nog meerdere borden hangen. Niets heb ik gevonden. Het lijkt erop dat dit het enige bord is dat daar hangt, zonder aanwijsbare reden of context. Een echt voorbeeld dus van gevonden poëzie.
.
het kuiken tikt zacht
tegen de schil, die zegt krak
zonlicht stroomt binnen
.
gretig drinkt de pup
moedermelk voedt geweldig
geluk groeit gestaag
.