Zoals dit eiland van de meeuwen

Herman de Coninck

.

Een van mijn vaste bijdragers Stefanie stuurde mij vanuit Mechelen een paar voorbeelden van poëzie in de openbare ruimte. Haar foto van een bord in een winkelstraat met daarop een gedicht van Herman de Coninck vond ik ontroerend door zijn eenvoud en door het feit dat men niet de moeite had genomen het op te hangen (zoals vaak gebeurt) en het feit dat er op de hoek van het bord al een barst zit. Poëzie voor iedereen, dichtbij, tegen een boom geplaatst in een winkelstraat, ontdaan van alle pretenties. Zo zie ik het graag. Daarom deel ik hier het gedicht en de foto van Stefanie.

.

Zoals dit eiland van de meeuwen

.

Zoals dit eiland van de meeuwen

is en de meeuwen van hun krijsen

en hun krijsen van de wind

en de wind van niemand

.

zo is dit eiland van de meeuwen

en de meeuwen van hun krijsen

en hun krijsen van de wind

en de wind van niemand.

.

Memopoezie.org

Poëzie op post-it blaadjes

.

Op 10 oktober 2012 schreef ik over een nieuw fenomeen; Memopoëzie. Naar aanleiding van een andere uiting van poëzie namelijk post-it poëzie wat eigenlijk min of meer hetzelfde is. Je schrijft een (kort) gedicht op een post-it velletje (maar dat mag ook een andere vorm van memo-papiertje zijn) en laat dat ergens achter als verrassing voor de lezer die dat gedicht tegen komt.

Jarenlang hing het voorbeeld dat ik schreef in de poëziehoek van mijn bibliotheek. Ik was hem al bijna vergeten totdat we afgelopen maand gingen herinrichten, toen kwam hij weer boven water.

Grappig genoeg werd ik deze week gewezen op het feit dat de website waar ik destijds over schreef een ander adres had gekregen (namelijk memopoezie.org). Ik heb daar nu een inlog van en het is zeer de moeite waard om een te kijken welke poëzie er al gedeeld is via memo-papiertjes.

Hier mijn gedichtje van destijds en een voorbeeld van de nieuwe website.

.

Moeilijk gesprek

Je laat je vragen

Voorafgaan door gezucht

 

Mijn antwoorden

Zijn te zwaar

Om je lucht te geven

 

Laat ons maar in stilte

Naar elkaar glimlachen

.

Dit voorbeeld van de website is van Zomervogel:

 

 

                                                                                  Huiswerk

Langzaam knoopt de beul

de strop van Engelse en Franse

                                                                                  woorden op;

mijn benen bungelen nog zacht

terwijl Facebook daar beneden

spottend lacht.

.

De dag scheurt

Piet Hardendood

.

Enige tijd geleden werd ik door Piet Hardendood benaderd met de vraag of ik op Dichterskring.nl elk kwartaal een bijdrage kon leveren in de vorm van een bespreking van een gedicht van één van de Dichterskring dichters. Ik heb daar even over nagedacht en we zijn er samen uitgekomen; vanaf oktober bespreek ik elk kwartaal een gedicht, het ene kwartaal een gedicht van een Dichterskring dichter, het andere kwartaal een gedicht van een Puberpoëzie.nl dichter. De dichter die ik bespreek krijgt een exemplaar van Zichtbaar alleen.

Piet is naast de stuwende kracht achter Dichterskring.nl ook zelf dichter. Hij schrijft onder de naam Laantje. In 2012 publiceerde hij bij de Nederlandse Auteurs Uitgeverij de bundel ‘Gedichten uit het Laantje, een doorkijkje naar het leven’.

Uit deze bundel het gedicht ‘De dag scheurt’.

.

De dag scheurt

.

Binnen de toegemeten tijd krimpt

ochtend stil ineen, alsof hij niet meer wil

beminnen wat hem in licht is toevertrouwt

.

De dag hij scheurt zo lijkt uiteen in rafels.

Verdwenen is zonbeginnend middaguur en

avondschemering valt schaduwlang,

onder het houten blad van ruwe heilgeheime tafel.

Ze is zo bang dat nacht verloren raken zal.

.

Toen brak het duister door, ja in het derde uur

van middag al.

.

 

Eeuwigdurend gedicht

De Letters van Utrecht

“In de stenen van de straten van Utrecht groeit een eeuwigdurend gedicht voor de toekomst.

Iedere zaterdag houwt een steenhouwer tussen 13.00 en 14.00 uur ter plekke de volgende letter. In maanden ontstaan woorden, met de jaren zinnen. Als Utrechters dit blijven doen schrijven zij met de lijn van zinnen weer letters in de plattegrond van de veranderende stad”.

Dit staat te lezen op de website van één van de aardigste initiatieven die ik ben tegengekomen als het gaat om poëzie in de openbare ruimte. Het gedicht groeit zolang het door de inwoners van Utrecht wordt gedragen en gesteund. Iedere week kan iemand zijn naam met een letter verbinden, om zo een steentje bij te dragen aan dit gedicht voor de toekomst.

Het gedicht begint op de Oudegracht, op de hoek bij de Smeebrug ter hoogte van nummer 279 en loopt richting het Ledig erf.

Op 2 juni 2012 heeft burgemeester Aleid Wolfsen het begin van het gedicht onthuld en zelf het hoogste bod voor de eerste letter (nummer 649) uitgebracht.Om het begin te realiseren werden op 30 en 31 mei 2012 de letters 1 t/m 648 in de straat gelegd, en met terugwerkende kracht aan de zaterdagen van 1 januari 2000 t/m 26 mei 2012 toegekend.

Bekende dichters die een steen hebben gekocht en bij hebben gedragen aan het gedicht zijn o.a. Ruben van Gogh, Ingmar Heytze, Alexis de Roode, Ellen Deckwitz, Mark Boog en Chrétien Beukers.

Hoe werkt het?

De Letters van Utrecht kunnen alleen blijven groeien met de steun van participanten. U kunt uw eigen naam, maar u kunt ook de naam van uw in Utrecht geboren kind of kleinkind verbinden aan de stad. U levert

door de kosten te dragen van een nieuwe letter een bijdrage aan dit kunstwerk zonder einde. U vereeuwigt zo uw naam of de naam van uw kind of kleinkind in de straten van Utrecht. U kunt uzelf, uw kind of kleinkind opgeven als “medeklinker” via http://www.delettersvanutrecht.nl, op deze website is nog veel meer informatie te vinden

.