Een lege plek om te blijven
Rutger Kopland
.
In een kringloopwinkel kocht ik in één keer maar liefst drie bundeltjes van Rutger Kopland (1934-2012), vast weggedaan door een liefhebber die zo nodig zijn boekenkast uit zijn huis wilde hebben (foei!). Maar ik ben er blij mee. Het betreft hier de bundels ‘Het orgeltje van Yesterday’ uit 1968, ‘Alles op de fiets’ uit 1969 en ‘Een lege plek om te blijven’ uit 1975.
Deze laatste bundel, of bundeltje (het valt me op dat deze bundeltjes slechts tussen de 27 en 32 gedichten bevatten) is opgebouwd uit gedichten zonder titel maar met een nummer (een romeins cijfer). Het bekendste gedicht uit deze bundel is waarschijnlijk het liefdesgedichtje van vier regels met nummer XIV waarover ik in 2014 al schreef, dat luidt:
.
XIV
.
Ga nu maar liggen liefste in de tuin,
de lege plekken in het hoge gras, ik heb
altijd gewild dat ik dat was, een lege
plek voor iemand, om te blijven.
.
Een ander minder bekend gedicht is het vers met nummer XXVI. Een gedicht over de tijd en daarmee tijdloos. Ingenieus van inhoud, en rollend zoals je van Kopland mag verwachten.
.
XXVI
.
Tijd is nog steeds voor de mensen
een luxe, hij gaat langs de huizen,
vertelt dan de tijd in ruil voor jenever,
die handel is oud als een steen.
.
Niemand die houdt van de man met
de tijd, maar iedereen houdt hem
te vriend, want men weet dat
ieder uur telt en de teller is hij.
.
Wat gisteren was, wat morgen zal zijn
is al eeuwen bekend en verdeeld,
maar vandaag is geheim als tussen
gordijnen een hand zonder lichaam.
.
Geplaatst op 3 juni 2022, in Dichtbundels, Favoriete dichters, Liefdespoëzie en getagd als 1934, 1968, 1969, 1975, 2012, Alles op de fiets, bundeltjes, dichtbundel, dichter, Een lege plek om te blijven, gedicht, gedichten, gedichtenbundel, Het orgeltje van yesterday, kringloopwinkel, Liefdesgedicht, poëzie, poëziebundel, romeinse cijfers, Rutger Kopland, tijd, weinig gedichten, XIV, XXVI. Markeer de permalink als favoriet. 2 reacties.
ZICHTBAAR ALLEEN 
In een kringloopwinkel kocht ik in één keer maar liefst drie bundeltjes van Rutger Kopland (1934-2012), vast weggedaan door een liefhebber die zo nodig zijn boekenkast uit zijn huis wilde hebben (foei!).
+++
Hier in dit huis staan tafels, zetels en stoelen uit de Kringloopwinkel. Unieke stukken. Van Schoonheid.
Ze troosten me elke dag.
Gisteren ging ik er buiten zonder wat te kopen. Hoewel ik in bekoring was. Prachtige oude meubels. Met een ziel. Een secretaire om rechtstaande aan te werken. Een kast uit een sacristie?
Maar ook art nouveau porselein. Ik liet het staan. Met een lichte pijn van gemis.
Geachte heer,
wie wil ‘deze spullen’ nog in zijn huis?!
Al eens aan gedacht dat er lezers sterven en erfgenamen dan Kopland wegdragen naar zijn laatste plek? Waar zullen de stapels poëzie terechtkomen wanneer ik vertrek naar Ispahaan?
mvg
Beste Uvi, al vaak over nagedacht. Ooit zal een kringloopwinkel of tweedehandsboekenwinkel ( als die dan nog bestaan) heel blij zijn met mijn collectie.