Oude handen
Edward van de Vendel
.
Afgelopen zaterdag was er bij de Taalstaat op radio 1 bij Frits Spits een Vlaamse psychiater Jan Raes (gelijk de oud wielrenner) in het programma. Hij was daar om te praten over een Vlaams initiatief ‘Het lezerscollectief’ https://lezerscollectief.be/ . In het kort is het lezerscollectief: samen verhalen en gedichten lezen, daarmee mensen verbinden en hen sterker en weerbaarder maken. Dat is de filosofie van Het Lezerscollectief, een netwerk van leesbegeleiders in Vlaanderen, dat leesbijeenkomsten organiseert voor mensen die moeilijk toegang hebben tot literatuur, onder meer gevangenen, mensen met psychische problemen en mensen in armoede.
Psychiater Jan Raes was in de Taalstaat om hierover te praten en als voorbeeld van een gelaagd stuk tekst (want dat leest men, gelaagde teksten zodat elke deelnemer er persoonlijke problemen of trauma’s aan kan verbinden) las Raes het gedicht ‘Oude handen’ van Edward van de Vendel voor. Nu zei zijn naam me niet meteen iets dus ik ben eens gaan zoeken en wat blijkt? Edward van de Vendel (1964) is een zeer gevierd schrijver en vertaler van kinder- en jeugdboeken. Hij ontving voor zijn werk talloze prijzen en onderscheidingen en zijn werk is vertaald in het Duits, Spaans, Frans, Italiaans, Noors, Deens, Chinees, Portugees en Georgisch. Maar hij schrijft ook poëzie voor volwassenen.
Het gedicht dat in de radiouitzending werd voorgelezen komt uit de bundel ‘Aanhalingstekens’ uit 2000. Het gedicht ‘Oude handen’ gaat over gestorven ouders die alleen in de herinnering aanwezig zijn.
.
Oude handen
.
Als ik oud ben wil ik oude handen
die, als op de reliëfkaart
van een basisschool
hun gebergte, hun rivieren tonen. – Verre landen
waar ik in kan wonen.
Ervaren aderen,
vingers met verhalen.
Handen
die ergens waren;
op schouders, om een hart,
in andere handen.
Aan relings, zwaaiend,
aaiend langs de wanden
van een huis ver van hun huis.
Handen wil ik
vol geschiedenis
en aardrijkskunde:
Reizigers, na vele avonturen
veilig thuis.
.
Geplaatst op 30 november 2020, in Dichtbundels, Favoriete dichters en getagd als 1964, 2000, Aanhalingstekens, België, Chinees, Deens, dichtbundel, dichter, Edward van de Vendel, Frans, gedichten, gedichtenbundel, Georgisch., gestorven ouders, gevangenen, herinneringen, het lezerscollectief, Italiaans, Jan Raes, jeugdboeken, jeugdboekenschrijver, kinderboeken, leesbijeenkomsten, lezerscollectief.be, Noors, oud wielrenner, Oude handen, poëzie, poëziebundel, Portugees, prijzen, psychiater, psychische problemen. armoede, Radio, radio 1, radioprogramma, Spaans, Taalstaat, trauma, uits, verhalen, vertalingen, Vlaams initiateif, Vlaams psychiater, Vlaanderen, volwassenen. Markeer de permalink als favoriet. 6 reacties.
ZICHTBAAR ALLEEN 
Heerlijk… oud.
Schitterend,vingers met verhalen.
Handen
die ergens waren; …
Apart: als ik oud ben, dan wel ‘als ik oud word’. en om een wens uit te spreken voor het onvermijdelijke…? therapeutisch: als ik oud ben geworden, wil ik dood.
Dat kan natuurlijk ook 😉
Pingback: De lage landen | ZICHTBAAR ALLEEN