December-elegie
Maurice Gilliams
.
Het Vlaams literaire kwartaalblad ‘Yang’ verscheen van 1963 tot en met 2009. In ‘Yang’ werd ruime aandacht besteed aan hedendaagse poëzie en proza van zowel Nederlandstalige auteurs als in vertaling en er stonden kritieken en essays in. In 2009 is het samengesmolten met het tijdschrift ‘freespace Nieuwzuid’ tot het nieuwe platform ‘nY’. In ‘Yang’ het tijdschrift voor Literatuur Kommunikatie (ja zo schreef men dat destijds) uit 1980, staat een passend gedicht voor deze tijd van het jaar. Wellicht iets te vroeg (het is nog november) maar niet minder mooi. Het is het gedicht ‘December-elegie’ van de Vlaamse schrijver en dichter Maurice Gilliams (1900 – 1982). Op zeventienjarige leeftijd debuteerde Gilliams met gedichten en proza onder de naam Floris van Merckem, een pseudoniem dat hij later introk. Hij brak op 36-jarige leeftijd door met zijn sterk autobiografische roman ‘Elias of het gevecht met de nachtegalen’.
Gilliams ontving voor zijn werk onder andere de Constantijn Huygensprijs (1969) en de Prijs der Nederlandse Letteren (1980). In de tuin van het Elzenveld in Antwerpen staat een standbeeld van hem van de hand van beeldhouwer Rik Poot. Op de arduinen sokkel staat Gilliams’ tekstregel ‘De onrust schenkt vleugels aan de verbeelding’, die in 2018 het motto werd van de roman ‘De avond is ongemak’ van dichter en schrijfster Marieke Lucas Rijneveld.
.
December-elegie
Geplaatst op 17 november 2020, in (bijna) vergeten dichters, Favoriete dichters, Vlaamse dichters en getagd als 17 jarige leeftijd, 1900, 1963, 1969, 1980, 1982, 2009, 36 jaar, arduinen sokkel, beeldhouwer, België, Constantijn Huygensprijs, De avond is ongemak, De onrust schenkt vleugels aan de verbeelding, debuut, December-elegie, dichter, Elias of het gevecht met de nachtegalen, Elzenveld, essays, Floris van Merckem, freespace Nieuwzuid, gedicht, gedichten, kritieken, literair magazine, Marieke Lucas Rijneveld, Maurice Gilliams, motto, Nederlandstalige auteurs, nY, platform, poëzie, Prijs de Nederlandse Letteren, proza, pseudoniem, Rik Poot, roman, schrijver, standbeeld, tekstregel, tuin, vertalingen, Vlaams dichter, Vlaams literair kwartaalblad, Vlaanderen, voor Literatuur & Kommunikatie, Yang. Markeer de permalink als favoriet. 3 reacties.
Op het haze bloed na: mooi
Hazenbloed
De eerste regel met de twee zinnen! De bruid, de paardenstallen. Dan moet ik doorlezen. Prachtig gedicht.