Treurig gedicht

Toon Tellegen

.

Lezend in de bundel ‘Gedichten 1977 – 1999’ uit 2000 van Toon Tellegen kom ik een interessant, mooi en misschien ook treurig gedicht tegen. De titel zegt het eigenlijk al ‘Treurig gedicht’. Het werd oorspronkelijk gepubliceerd in de bundel ‘Gewone gedichten’ uit 1998. Maar al lezend merk ik dat er van treurnis geen sprake is bij mij. Eerder een gevoel van opluchting. Treurnis kan door van alles worden veroorzaakt en er zijn heel veel treurige gedichten die niet de titel dragen die ze misschien zouden moeten dragen. Waar je treurig van wordt. Juist door de titel in combinatie met de tekst veroorzaakt Toon Tellegen precies het tegenovergestelde gevoel bij mij. De verhalen en gedichten van Toon Tellegen kennende denk ik dat dit precies de bedoeling was. Oordeel zelf.

.

Treurig gedicht

.

‘Dit is het einde van de weg,’ zeiden ze.

Er stond een bordje:

DIT IS HET EINDE VAN DE WEG

‘Hier, dit punt,’ zeiden ze.

Ze hurkten erbij neer

en raakten het voorzichtig even aan.

‘Is dit het?’

‘Dit is het.’

Het was herfst, het regende, het stormde.

Ze stonden op, draaiden zich om.

.

Later kwamen ze nog even terug

met een vergrootglas.

Het was het einde van de weg.

.