Tenzij de dingen uit zichzelf gaan spreken
Simon Vinkenoog
.
Ik lees een engelstalig stuk over dichters en drugs en onwillekeurig gaan je gedachten dan toch naar de bekendste wietrokende dichter die Nederland ooit kende, Simon Vinkenoog. In de bundel ‘Eerste gedichten’ uit 1966 staat een gedicht met een intrigerende titel ‘Tenzij de dingen uit zichzelf gaan spreken’. Of dit gedicht onder zekere invloed is ontstaan weet ik natuurlijk niet maar dat doet er ook eigenlijk niet toe.
.
Tenzij de dingen uit zichzelf gaan spreken
.
een kraan het hoog geluid van liefde fluit
een waterstraal die onverslapte aandacht tikt
een dronken boodschap in de brievenbus
een onverwacht bezoek aan de deur gevonden
de zee die door de straten weifelt
de zon een onbeholpen minnaar op mijn huid
en de doofstomme takken van de bomen
in mijn ogen et cetera
Tenzij ik jaren op je wachten wil
en op je mond het stempel ongeopend druk
als met een zegelring die woorden bloed
en vlijt in de nagels drijft
de handen die niets meer weten
van het feest dat morgen
in de cijfers van het heden
wijdbeens staat geplant
.
Geplaatst op 5 juli 2017, in Dichtbundels, Favoriete dichters en getagd als 1966, dichter, drugs, eerste gedichten, engelstalig, gedicht, gedichten, poëzie, Simon Vinkenoog, Tenzij de dingen uit zichzelf gaan spreken, wiet. Markeer de permalink als favoriet. 3 reacties.
ZICHTBAAR ALLEEN 
ik 3wist niet dat hij zulke bevlogen vijftigerspoezie kon schrijven.
Wouter, je weet dat ik dol van jouw blog ben, maar je hebt wel eens dat je een bepaalde dichter/persoon niet mag.
Vinkenoog vind ik een verschrikkelijk zelfingenomen poseur en grote THC-clown. Hij schrijft bovendien slechter dan dat een chimpansee een joint draait.
Zoals Gerard Reve al zei (niet bepaald een bewonderaar van Vinkenoog): “We zullen voor hem bidden als we tijd hebben.”
Op 7 oktober 1967 gingen Reve en Vinkenoog zelfs en plein public met elkaar op de vuist (op het podium van theater “De Harmonie” in Leeuwarden) nadat Vinkenoog Reve ongevraagd een aai over zijn bol had gegeven.
Ha Peter, ik weet dat niet iedereen dezelfde smaak heeft in poezie ( gelukkig maar 😉) ik probeer een zo brreed mogelijk palet aan dichters te belichten. Tussen al die dichters zitten erbij waar ook ik minder of meer mee heb. Gelukkig is er morgen weer een nieuwe dichter die ik belicht ( al is t om een heel trieste reden dit keer). Hartelijke groet, Wouter