Verzet
Ted van Lieshout
.
Dat de combinatie dichter en verzet ook tot opmerkelijke gedichten kan leiden bewijst Ted van Lieshout met zijn gedicht ‘Verzet’ uit 1997.
.
VERZET
Toen de buren waren weggevoerd, stalde zij hun spullen
veilig op haar eigen zolder. Tegen plunderaars en met
groot gevaar voor eigen leven, want wie de vijand
van de Duitsers hielp, werd op zijn minst gedeporteerd.
.
.
En toen de oorlog over was, bleek van het gezin alleen
de buurman nog in leven. Hij haalde zijn huisraad af,
zweeg, en deed de deur op slot. Al die tijd, moppert
zij, had ik ondergedoken joodse spulletjes in huis
en toen de vrede kwam, kon er nog geen bedankje af!
Wat, vraag ik haar, als niemand was teruggekeerd?
Aan wie zou u ze dan hebben gegeven? Aan niemand
natuurlijk, zegt ze. Dat had ik dan wel verdiend..
veilig op haar eigen zolder. Tegen plunderaars en met
groot gevaar voor eigen leven, want wie de vijand
van de Duitsers hielp, werd op zijn minst gedeporteerd.
.
.
En toen de oorlog over was, bleek van het gezin alleen
de buurman nog in leven. Hij haalde zijn huisraad af,
zweeg, en deed de deur op slot. Al die tijd, moppert
zij, had ik ondergedoken joodse spulletjes in huis
en toen de vrede kwam, kon er nog geen bedankje af!
Wat, vraag ik haar, als niemand was teruggekeerd?
Aan wie zou u ze dan hebben gegeven? Aan niemand
natuurlijk, zegt ze. Dat had ik dan wel verdiend..
Met dank aan http://www.4en5mei.nl
.
Geplaatst op 17 februari 2013, in Dichter in verzet en getagd als 4en5mei.nl, buurman, dichter, dichter in vezret, gedicht, gedichten, gezin, Nationaal comité 4 en 5 mei, poëzie, Ted van Lieshout, Tweede wereldoorlog, verzet, zolder. Markeer de permalink als favoriet. 2 reacties.
Een pijnlijk gedicht… heel goed.
Brengt me Marga Minco’s ‘Het adres’ in herinnering waarin ook één overlevende terugkeert maar niets van ‘de ondergedoken spulletjes’ weer meeneemt. Een sterk ‘existentialistisch’ statement. Oorlogssituaties zoals ze zowel in het gedicht als in het verhaal worden geschetst, zijn door ons vaak niet te bevatten.