Voorstelling
Voorstelling
.
Achter de roodrobijnen gordijnen
laat de leegte zich kennen
als nederlaag terwijl we vallen
.
nu, ligt het leven ons
aan de voeten met uitzicht op
niets geen film van ons leven
.
laat staan een flits in het
voorbijgaan, met de wind in het
haar kijken we de volle zaal aan
.
met de nek, in stille monologen
spreken we niets uit dat kan
kwetsen in gloedvolle tegenspraak
.
met onszelf, de landing als
verwacht vol in de remmen
van lusteloze aktes waarin
geen pauze op applaus
.
Geplaatst op 31 oktober 2009, in Gedichten, Poëziewedstrijden en getagd als dichter, gedicht, gedichten, nieuw gedicht, poëzie, voorstelling, Wouter van Heiningen. Markeer de permalink als favoriet. 6 reacties.
ZICHTBAAR ALLEEN 
mooi woordkeus…
Ik heb hem even meerdere keren moeten lezen en laat de tekst nu zachtjes even zijn weg vinden.
het is inderdaad heel anders zo.
Pfjoe zeg…..dat is een fraaie voorstelling geworden! En idd een totaal andere invalshoek! Leuk is dat;-)
“geen pauze op applaus”
Zo is dat he 🙂
Het leukst aan je gedichten vind ik dat ze je eerst doen nadenken, en dan toch in een andere richting gaan. Daar word ik dan stil van =)
x
Ik zie het nu pas maar ik heb een typfout gemaakt. Het moest zijn of i.p.v. op maar bij nader inzien geeft op een net even interessantere betekenis mee aan het gedicht en maakt het wat positiever. Ik laat het maar zo 🙂
Boeiend gedicht.
Je lijkt de lezer eerst op het verkeerde been te zetten en dan voel je wat jij wil neerzetten.
En gaat het een andere kant op.
Een prachtig gedicht waar je “verdoken” achter het roodrobijnen gordijn veel over jezelf vertelt….denk ik.